To jest wyrób medyczny.
Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.Czy maluchy powinny posiadać jakieś obowiązki domowe? Od jakiego wieku najlepiej zaczynać ich wprowadzanie?
Obowiązek kojarzy nam się z reguły z czymś przykrym, ciążącym, niepozostawiającym nam wyboru. Dlatego też w takim kontekście trudno mówić o tym, by maluchy mogły mieć obowiązki. Rozumiejąc je jednak jako uczestnictwo w drobnych pracach domowych, współudział w toku codziennego życia – jak najbardziej, już przedszkolaki są gotowe do uczenia się pierwszych „obowiązków”.
Jakie więc obowiązki mogą mieć maluchy?
Początkowo najlepiej angażować dziecko w każdej sytuacji, w której jest zainteresowane pomocą. Rodzice często wykonują codzienne czynności sami, mając poczucie, iż z dzieckiem zajmie to zbyt dużo czasu albo skończy się klapą. Tymczasem trzylatek często jest w stanie pomóc wyciągnąć naczynia ze zmywarki, przenieść swój talerzyk do stołu, nalać sobie wody do kubka z niezbyt dużego dzbanka, wrzucić swoje ubrania do kosza na pranie czy posprzątać po sobie zabawki. Bardzo wartościowym sposobem na wdrażanie dzieci do obowiązków domowych jest opieka nad zwierzątkiem. Stopniowo należy zwiększać udział maluszka w czynnościach, które wykonują dorośli.
Przeczytaj także: Rozwój mowy dziecka w zarysie
Jakie korzyści niosą obowiązki domowe dzieci?
Jest ich całe mnóstwo – począwszy od budowania poczucia własnej kompetencji, doświadczania sprawczości, przez kształtowanie zaradności, aż po systematyczność i odpowiedzialność. Dziecko, które jest zaangażowane w drobne prace domowe, czuje się ważne, buduje wiedzę o samym sobie, doświadcza drobnych sukcesów, gdy widzi, że coś mu się udało, że rodzice cieszą się z jego pomocy. To buduje poczucie własnej wartości i samodzielność. Z drugiej strony, kiedy mimo niechęci do wykonania jakiejś czynności, wie, że i tak należy ją wykonać (jak w przypadku sprzątania) – uczy się odpowiedzialności, często także szacunku do innych osób i dbałości o przedmioty.
Jak wdrażać dziecko do obowiązków? Jak je egzekwować?
Można wykorzystywać naturalną ciekawość dzieci i wdrażać je możliwie najczęściej do pomocy kiedy wykazują zainteresowanie. W nauce wykonywania obowiązków najważniejsze jest obserwowanie – dzieci uczą się od rodziców, dlatego zamiast wydawać dyrektywne polecenia, na początku lepiej przedstawić wykonanie obowiązku jako współpracę przy wykonaniu jakiegoś zadania („zróbmy to razem”). Potem można stopniowo ograniczać swój udział. Kolejnym ważnym aspektem nauki obowiązków jest systematyczność – dzieci uczą się poprzez powtarzanie, trzeba być cierpliwym i dać im wystarczająco dużo czasu. Ważne jest to, żeby dziecko nie odczuwało presji, bo skutkuje to oporem. Dlatego też warto uczynić obowiązek ciekawym – nakrywanie do stołu może być zabawą w restaurację z odgrywaniem ról przez rodzica i dziecko, sprzątanie zabawek – świetną zabawą ruchową, chowanie ubrań do kosza na pranie – karmieniem ukrytego tam stworka.
Czym skutkuje wyręczanie dziecka?
Rodzice często wyręczają własne dzieci „dla świętego spokoju” – kiedy maluchy nie chcą wykonywać jakiejś czynności, w dbałości o szybkie zrealizowanie zadania albo z obawy, że dziecko sobie nie poradzi. Każda z tych postaw ma swoje konsekwencje. W pierwszym przypadku pozwalamy dziecku naginać ważne dla nas granice i powodujemy narastanie problemu – dziecko uczy się, że inni mu ustępują, nie ma poczucia obowiązku. W drugim przypadku, jeśli dziecko chce pomóc, a my odmawiamy mu udziału, pozbawiamy je możliwości kształtowania wiedzy o samym sobie, zdobywania doświadczeń. To hamuje jego aktywność i zaangażowanie. W ostatniej sytuacji kształtujemy u dziecka przekonanie, że nie da sobie z czymś rady. Każda z tych postaw powoduje, że dziecko wolniej kształtuje samodzielność.
Na co powinniśmy uważać wdrażając obowiązki domowe dla dziecka?
Na nasze wymagania. Oczekiwania stawiane dziecku powinny być adekwatne do jego możliwości. Poziom trudności zadania powinien być albo adekwatny do możliwości dziecka, albo niewiele wyższy, taki, by dziecko z drobną pomocą mogło je wykonać.
Może zainteresować Cię także: Jak mądrze odmawiać dziecku, by uniknąć płaczu i histerii?