Skok rozwojowy – co to takiego?
Skok rozwojowy to dosyć kontrowersyjna teoria, oparta na obserwacji szympansów, które w określonych momentach życia wydawało się, że cofają się w swoim rozwoju, aby po kilku dniach zaprezentować nowe umiejętności.
W czasie skoku rozwojowego ciało dziecka zaczyna odbierać więcej bodźców, więcej rzeczy dostrzega, stara się je przetworzyć i na nie odpowiedzieć. Maluch nie radzi sobie z nadmiarem wrażeń. Jeszcze kilka dni wcześniej pewne czynności, dźwięki czy obecność innych były dla niego całkiem obojętne – dostrzegalne, ale niewymagające reakcji. Teraz wrażenia stają się powodem zdenerwowania i rozdrażnienia, dziecko szuka możliwości ucieczki, dlatego wycofuje się w ramiona rodziców, pragnie bliskości, czy jest płaczliwe. Po wypracowaniu wewnętrznej tolerancji na dane bodźce maluch umie coś nowego, np. świadomie się uśmiechnąć lub przekręcić się z pleców na brzuszek.
Przeczytaj także: Pierwszy skok rozwojowy – co warto o nim wiedzieć?
To jest wyrób medyczny.
Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.Drugi skok rozwojowy – kiedy się go należy spodziewać i jak wygląda?
Drugi skok rozwojowy przypada pomiędzy 8. a 9. tygodniem życia dziecka. W tym okresie maluch dostrzega wzorce – przewidywalny porządek dnia, np. po kąpieli jest pora na karmienie, po karmieniu jest czas na sen. Dziecko stara się odnaleźć w codziennej rutynie, z którą do tej pory nie miał większych problemów, ale również odkrywa w sobie nowe możliwości.
Najbardziej znanymi objawami skoków rozwojowych jest płaczliwość, problemy ze snem, większa niż zwykle potrzeba bliskości. Dzieci odmawiają jedzenia lub, szczególnie karmione naturalnie, najchętniej ciągłe byłyby przy piersi. Wraz z upływem czasu maluch staje się zmęczony sytuacją, co dodatkowo wpływa na poziom rozdrażnienia.
Umiejętności po drugim skoku rozwojowym
Każdy maluch to indywidualista, który rozwija się w najlepszym dla siebie tempie. Po drugim skoku rozwojowym nowych umiejętności może być kilka, ale może być tylko jedna i, z punktu widzenia rodzica, mało istotna.
Przyzwyczajenie się do codziennej rutyny stanowi dla dziecka źródło komfortu – jest mu łatwiej się odnaleźć w otaczającej rzeczywistości, jeśli wie, co po sobie postępuje. Maluch kojarzy zapach mamy z karmieniem lub ciemność ze snem i odpoczynkiem.
Dodatkowo dziecko odkrywa w sobie moc kontrolowania swojego ciała – podnosi głowę w leżeniu na brzuchu, łączy rączki w linii środkowej ciała, dłonie łapią zabawkę i manipulują nią. Zdarza się, że przedmiot wypada z rąk, jednak chwyt już jest pewniejszy i mocniejszy niż zaraz po urodzeniu.
Maluch staje się bardzo ruchliwy. Machanie rękami i nogami to częsta zabawa, jednak trudno o precyzję w ruchu, gdyż dziecko w 8. czy 9. tygodniu życia wciąż zmaga się z fizjologicznymi odruchami pierwotnymi. Jest to sytuacja naturalna, odruchy zanikają wraz z postępującym rozwojem dziecka.
Kontrola ciała pozwala na reagowanie na widok i głos rodziców. Jeśli maluch zauważy czy usłyszy mamę – zwraca głowę w jej stronę. Wydawanie dźwięków to kolejna nowa umiejętność, mogąca na początku wprowadzać malucha w stan rozdrażnienia. Dziecko na początku nie ma świadomości, że potrafi w ten sposób komunikować się z otoczeniem, dlatego przypadkowo wydawane dźwięki nie są dla niego komfortowe. Powoli jednak przyzwyczaja się do swojego głosu, stara się odpowiadać, gdy ktoś z nim rozmawia. Słucha piosenek i rozpoznaje dźwięki, które słyszał, będąc jeszcze w brzuchu swojej mamy.
Dziecko to znakomity obserwator. Bawiąc się w dłoniach zabawką uważnie na nią patrzy, wzrok ciągle się wyostrza, dlatego maluch jest w stanie dostrzec więcej szczegółów. W pierwszych tygodniach świetnie sprawdzają się zabawki kontrastowe o zdecydowanych kolorach, np. czarnym i białym. Dziecku jest je najłatwiej zauważyć, dopiero z biegiem czasu maluch rozróżnia inne kolory. Świecące i migające zabawki są dla dziecka bardzo interesujące.
Czy skok rozwojowy jest niebezpieczny dla dziecka?
Gdy maluch nagle staje się płaczliwy, wycofany, odmawia zabawy na rzecz tulenia się z rodzicami, czy ma problemy ze snem, w głowie każdej mamy i każdego taty zapala się lampka alarmowa. Skok rozwojowy to naturalny etap w życiu dziecka pod warunkiem, że dziecko jest zdrowe. Gdy po kilku trudnych dniach sytuacja wraca do normy, a dziecko prezentuje nowe umiejętności, nie ma się czego obawiać.
Jednak gdy „skok” się przedłuża, co w znacznym stopniu utrudnia życie dziecka i jego bliskich, warto skonsultować sytuację z lekarzem pediatrą.
Może zainteresować Cię także: Kolka u niemowlaka – przyczyny, objawy, zapobieganie