Poronienie – problem populacyjny
Poronienie to, zgodnie z definicją, wydalenie z jamy macicy lub wydobycie obumarłego płodu przed ukończeniem 22. tygodnia ciąży (do 21 tygodnia + 6 dni). Dlaczego utrata ciąży jest tak powszechna, że może być uznana za problem społeczny? Okazuje się, że nawet 50%, a niektóre źródła podają 70% ciąż roni się, często nawet zanim zostanie rozpoznana. Najczęściej do strat dochodzi w pierwszym trymestrze ciąży.
Kiedy można się starać o dziecko po poronieniu?
Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników wskazuje, że najlepiej odczekać trzy pełne cykle miesięczne, zanim para zdecyduje się na dziecko po przebytym poronieniu. Ten czas jest potrzebny, aby kobieta nie tylko pozwoliła swojemu ciału na regeneracje, ale również przeżyła żałobę po stracie. Uporządkowane myśli i spokój psychiczny – to bardzo ważne czynniki w przypadku planowania powiększenia rodziny. Silny stres i determinacja, aby ciąża pojawiła się jak najszybciej nie jest sprzymierzeńcem pary w staraniach, chociaż owulacja może pojawić się nawet już po dwóch tygodniach od poronienia i ponowne zapłodnienie jest możliwe.
Trzy miesiące to również czas, aby kobieta zadbała o odpowiednią suplementację. Istotny jest kwas foliowy, który powinien być zażywany przez przyszłe mamy w okresie przedkoncepcyjnym, aby zapobiec i ograniczyć występowanie wad cewy nerwowej u płodu.
Czasem możliwe jest ustalenie przyczyny poronień, szczególnie jeśli strat było dwie i więcej i została wdrożona poszerzona diagnostyka. Wtedy ważne jest wyeliminowanie czynnika prowadzącego do utraty ciąży, aby mieć większe szanse na poczęcie oraz pozytywny przebieg kolejnej ciąży i porodu.
Czy ciąża po poronieniu jest możliwa?
Oczywiście, że tak! Ciąża po poronieniu jest nie tylko możliwa, ale są bardzo duże szanse na urodzenie zdrowego dziecka. Sama ciąża po uprzedniej stracie jest traktowana jako ciąża wysokiego ryzyka, wymagająca większej kontroli i uważności ze strony pacjentki i lekarza. Jednak badania wskazują, że ciąża po poronieniu nie jest obciążona większym ryzykiem niepowodzenia.
Inaczej wygląda sytuacja z poronieniami nawykowymi. Jeśli cyklicznie dochodzi do utraty ciąży, musi być jakaś przyczyna takiego stanu. Wtedy, aby doprowadzić do bezpiecznego poczęcia i donoszenia ciąży należy usunąć czynnik, który uniemożliwia rozwój zarodka i prowadzi do jego obumarcia.
Przyczyny poronień
Najczęstszą przyczyną poronień są wady zarodka. Wyróżnia się m.in. wady budowy (anatomiczne) czy wady genetyczne. Takie poronienia zwykle samoistnie przebiegają w pierwszych tygodniach ciąży, czasem kobieta nawet o nich nie wie. Mają postać spóźnionych miesiączek, niekiedy bardziej obfitych niż zwykle lub przedłużających się.
Niekiedy powodem poronień są przyczyny immunologiczne, kiedy organizm kobiety odrzuca ciążę. Przyczyny hormonalne oznaczają, że organizm nie jest w stanie utrzymać ciąży przez zaburzenia funkcjonowania gruczołów wydzielających hormony.
Często toczące się w ciele ciężarnej infekcje stanowią podstawę występowania powikłań, w tym również utrat ciąży. Na wczesnym jej etapie groźne są m.in. waginoza bakteryjna czy zakażenie Chlamydia trochomatis.
Czasem ciąże ronią się z przyczyn idiopatycznych, czyli nie dających się ustalić.
Ważnym badaniem, dzięki któremu można określić przyczynę utraty ciąży, jest badanie histopatologiczne tkanek po poronieniu. Często poronienie przebiega na tak wczesnym etapie ciąży, że trudno wyodrębnić płód. Dlatego należy wszystko, co zostaje wydobyte z macicy w trakcie łyżeczkowania lub co poroni się samoistnie, oddać do badania. Może to mieć charakter skrzepu krwi lub wyglądać jak obfita miesiączka.
Starania o dziecko po poronieniu – o czym warto pamiętać?
Fakt, że ciąża po poronieniu jest możliwa, pozwala sądzić że kobieta, która doświadcza straty ma duże szanse na bycie mamą. Warto odpowiednio przygotować się do poczęcia, aby zwiększyć szanse na zdrową ciążę.
Na początek należy udać się do ginekologa, aby specjalista dał zielone światło do rozpoczęcia starań. Dodatkowo dobrze jest wykonać badania krwi, czyli morfologię, oraz poziomy hormonów tarczycy i hormonów płciowych.
Zmiana stylu życia lub jego modyfikacja pozwala na zwiększenie szansy na ciążę. Zdrowa dieta, zbilansowane posiłki, aktywność fizyczna, sen, zmniejszenie ilości stresu oraz unikanie szkodliwych warunków w pracy, w których mamy do czynienia m.in. z promieniowaniem czy chemikaliami – to wszystko pozwala na regenerację organizmu po poronieniu oraz wpływa na wzrost kobiecej płodności.
Bibliografia:
1. Tessema G., Haberg S., Pereira G. i in.: Interpregnancy interval and adverse pregnancy outcomes amnog pregnancies following miscarriages or induces abortions in Norway (2008-2016): A cohort study. PlosMedicine 19(11).
2. Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w zakresie wybranych patologii wczesnej ciąży oraz postępowanie w ciąży po zapłodnieniu in vitro. Przegląd Menopauzalny, 2004, 6, 8-12.
3. Omeljaniuk W.: Poronienie samoistne – jako problem populacyjny w Polsce. Wybrane choroby cywilizacyjne XXI wieku, T. II. Wydawnictwo Uniwersytet Medyczny w Białymstoku, 2016, 338-346.