Zakażenie rany – przyczyny
Rany powierzchowne to urazy naskórka. Głębokie rany sięgają aż do skóry właściwej, powodując większe uszkodzenia. W głębokich ranach naczynia krwionośne również ulegają uszkodzeniu, co prowadzi do krwawienia.
Jednym z głównych powodów, dla których rany mogą nie goić się prawidłowo, jest obecność i rozwój drobnoustrojów, które wywołują stan zapalny. Infekcje ran spowalniają, a czasem uniemożliwiają proces gojenia się skóry, w drastycznych przypadkach rozprzestrzeniając się na sąsiednie tkanki. Za zakażenie najczęściej odpowiadają bakterie, ale rana może zostać zainfekowana więcej niż jednym rodzajem drobnoustroju.
Najczęściej do infekcji dochodzi, gdy otwarta rana ma styczność z siedliskiem drobnoustrojów. Jedną z możliwości jest kontakt z przedmiotem, na którym znajdują się bakterie, na przykład użycie brudnego noża lub skaleczenie się zardzewiałym gwoździem. Inną przyczyną mogą być mikroby z otaczającego powietrza, które osadzają się powierzchni rany. Właśnie dlatego lekarze zakrywają rany bandażami – aby zapobiec ekspozycji na mikroorganizmy w powietrzu.
Skóra posiada naturalne strategie obronne, które pomagają usuwać bakterie, jednak w niektórych przypadkach, np. przy niewłaściwym oczyszczeniu rany, złym ogólnym stanie zdrowia, podeszłym wieku lub chorobach, takich jak cukrzyca, proces gojenia się nie przebiega prawidłowo. W skrajnych przypadkach rozprzestrzenianie się infekcji może również wymagać usunięcia całej zakażonej tkanki!
Przeczytaj także: Zdarte kolano – do wesela się zagoi!
To jest wyrób medyczny.
Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.Gronkowiec złocisty
Zakażenie gronkowcem jest powszechną bakteryjną infekcją skóry.
Staphylococci (gronkowce) są rodzajem bakterii żyjących na skórze i błonach śluzowych (na przykład w nozdrzach) ludzi. Staphylococcus aureus (gronkowiec złocisty) jest gatunkiem, który najczęściej odpowiada za infekcje wywoływane przez gronkowce.
Około 15-40% zdrowych ludzi jest nosicielami gronkowca złocistego. To oznacza, że bakterie na skórze są stale obecne bez aktywnej infekcji lub choroby. Miejscem nosicielstwa są głównie nozdrza, gdzie gronkowce namnażają się, zwykle bez wywoływania dalszych problemów. Pomimo tego, że gronkowiec złocisty jest nieszkodliwy u większości osób, może powodować różne infekcje skóry i innych narządów. Zakażenie nim jest powszechne u osób z częstymi urazami skóry, szczególnie jeśli jest ona sucha. Infekcje gronkowcem są najczęściej obserwowane u dzieci przed okresem dojrzewania i niektórych grup zawodowych, takich jak pracownicy służby zdrowia. Ale mogą wystąpić bez wyraźnego powodu u każdego, także osób zdrowych.
Tężec
Tężec to poważna choroba bakteryjna, której głównymi objawami są skurcze mięśni i problemy z oddychaniem. Bakteria wywołująca tężec nazywa się Clostridium tetani i wydziela toksyny, które wpływają paraliżująco na układ nerwowy. Około jedna na 10 osób zakażonych bakterią tężca umiera. Choroba ta jest jednak rzadkością w Polsce ze względu na powszechne stosowanie szczepionki przeciw tężcowi.
Bakterie tężca żyją w glebie, kurzu i oborniku, zwłaszcza końskim. Zakażenie następuje, gdy przedostają się do organizmu przez ranę, najczęściej na skutek kontaktu z ziemią. Objawy pojawiają się od trzech dni do trzech tygodni po zakażeniu. W większości przypadków ma to miejsce w ciągu 14 dni.
Zakażenie rany – objawy
Podczas gdy większość ran można leczyć w domu i dobrze się goją, o ile oczywiście są odpowiednio pielęgnowane, niektóre mogą ulec zakażeniu. Dzieje się tak szczególnie, gdy nie wracamy na nie odpowiedniej uwagi lub ignorujemy znaki ostrzegawcze. Zakażenie łatwo rozpoznać, ponieważ w miarę nasilania się infekcji zaczyna pojawiać się ból, zaczerwienienie i obrzęk. Dodatkowe objawy świadczące o tym, że rana została zainfekowana, obejmują rzeczy takie jak:
- czerwona skóra wokół rany, uczucie rozpalenia tkanek wokół rany;
- żółtawo-zielona wydzielina lub ropa wyciekająca z rany, o niemiłym zapachu;
- ból, zwłaszcza połączony z gorączką i dreszczami;
- wymioty;
- w przypadku tężca: sztywność karku, mimowolne skurcze mięśni, problemy z oddychaniem.
Jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów u siebie lub dziecka, koniecznie skontaktuj się z lekarzem pierwszego kontaktu. Wczesne zatrzymanie infekcji jest kluczem do poprawnego zagojenia się rany.
Zakażenie rany – postępowanie
Jeśli masz do czynienia z głęboką, poważną raną, powinnaś zwrócić się o pomoc do lekarza. Głębokie zranienia mogą wymagać dokładnego oczyszczenia i szwów, aby prawidłowo się zagoić i uniknąć infekcji.
Gdy już doszło do zakażenia, stosuje się przede wszystkim antybiotyki doustne. Czas leczenia i rodzaj podawanej substancji różni się w zależności od tego, jak posunięte jest zakażenie i jaki drobnoustrój za nie odpowiada.
Zakażenie rany – zapobieganie
Jeśli masz do czynienia z drobną raną, którą można leczyć w domu, niektóre środki ostrożności mogą pomóc w zapobieganiu zakażeniu.
- Mycie rąk. Najlepszym sposobem walki z infekcją podczas gojenia się rany jest upewnienie się, że dotykając jej ma się zawsze czyste ręce.
- Oczyszczanie rany. Chociaż może się wydawać, że wszystko, czego potrzeba, to plaster, ważne jest, aby oczyścić ranę, np. wodą utlenioną lub specjalnymi produktami do pielęgnacji ran, które są dostępne w aptekach bez recepty.
- Suszenie rany i stosowanie maści. Aby uniknąć rozprzestrzeniania się zarazków na oczyszczonej ranie, przed nałożeniem plastra należy pozostawić ją do wyschnięcia na powietrzu. Jeśli masz maść przyspieszającą gojenie, nałóż niewielką ilość, a następnie przykryj bandażem lub plastrem.
Co najważniejsze – nigdy nie zostawiaj rany nieleczonej! Jeśli planujesz pozwolić swojej ranie „goić się” samoistnie, narażasz się na ryzyko infekcji!
Obecnie rzadko dochodzi do powstania naprawdę poważnych komplikacji związanych z zakażeniem rany. Szczepienia na tężec, które w Polsce są obowiązkowe, znacząco zmniejszyły ryzyko śmierci z powodu infekcji rany.
Może zainteresować Cię również: Krwawienie z nosa u dziecka – co robić?
To jest wyrób medyczny.
Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.Wound infection in clinical practice. An international consensus. Int Wound J. 2008 Jun;5 Suppl 3(Suppl 3):iii-11. doi: 10.1111/j.1742-481X.2008.00488.x. PMID: 18489408; PMCID: PMC7951552.
St-Cyr D. L’infection d’une plaie: traitement local et systémique [Wound infection: local and systemic treatment]. Perspect Infirm. 2011 Jan-Feb;8(1):27-8. French. PMID: 21268382.
Dow G, Browne A, Sibbald RG. Infection in chronic wounds: controversies in diagnosis and treatment. Ostomy Wound Manage. 1999 Aug;45(8):23-7, 29-40; quiz 41-2. PMID: 10655866.