To jest wyrób medyczny.
Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.Koniecznie trzeba rozważyć możliwość, że dziecko krzyczy zamiast mówić, z powodów zdrowotnych, na przykład laryngologicznych. Kilkulatek nie jest w stanie określić, że gorzej słyszy, a uszkodzenia słuchu mogą rozwijać się stopniowo i niezauważalnie. Zdarza się, że słabsze słyszenie wynika z przerośnięcia migdałków, nawracających infekcji górnych dróg oddechowych lub stosowanych leków. Co więcej, problemy zdrowotne związane ze słuchem mogą rozwijać się bez towarzyszącego bólu czy gorączki. Tym bardziej wszelkie wątpliwości powinniśmy skonsultować z pediatrą, laryngologiem bądź audiologiem.
Akceptacja krzyku dziecka
Mimo że nasz spokój nieraz zostaje wystawiony na próbę, zwykle staramy się zrozumieć krzyczące dziecko. Z pewnością, łatwiej stanowczym głosem uciszać dziecko, głośno komentować zachowanie czy ulegać kolejnemu wymuszaniu w sklepie, jednak to nie dobre rozwiązania.
Krzyk zwykle czemuś służy lub jest przejawem poczucia bezradności. Może pomóc w wyrzucaniu nagromadzonych emocji czy w pokazaniu, że coś jest trudne, nie podoba się, wywołuje strach.
Jednak, nawet, jeśli przyjmiemy i zaakceptujemy, że krzyk jest dziecku w pewien sposób potrzebny, nie oznacza całkowicie musimy na taki sposób komunikacji dziecka przystawać. Od początku dobrze mówić dziecku, że krzyk nie jest jedyną formą komunikacji, a jego forma nierzadko wywołuje ból głowy czy uszu i wpływa negatywnie na ciało, atmosferę i relacje z innymi. Czy można całkowicie pozbyć się krzyku z domu? Jest to bardzo trudne i nie zawsze do końca potrzebne. Bardziej zasadna jest praca z krzykiem. By stał się rzadszą i bardziej świadomą formą komunikacji.
To jest wyrób medyczny.
Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.Gdy krzyczy małe dziecko
Trudne sytuacje z małymi dziećmi nie kończą się wraz ze znanym „buntem dwulatka”. Kolejne lata także przynoszą wyzwania. Czterolatek nierzadko jest pełny emocji, nieopanowany, głośno manifestujący własne zdanie. Warto mieć świadomość, że mózg dziecko w tym wieku intensywnie się buduje, a intensywność w zachowaniu i emocjach są naturalnym etapem rozwoju.
Jak przetrwać czas silnych emocji u kilkulatka, którym tak często towarzyszy krzyk?
· Zadbajmy o siebie – zgadza się, u podstaw pracy z krzykiem dziecka leży wzmocnienie samych siebie. Krzyk jest kierowany szczególnie w stronę osób najbliższych, a złość i frustrację wywołują zwłaszcza zasady i granice. To, co może zrobić rodzic, a co w sytuacji dziecięcego gniewu i krzyku będzie najcenniejsze, to zachowanie spokoju i niepodążanie za silnymi emocjami.
· Nie bierzmy zachowania dziecka do siebie – to, że dziecko krzyczy, nie jest naszą porażką czy przejawem złego wychowania. Nie jest też wyrazem braku miłości dziecka do nas. Warto w takim momencie myśleć o krzyku jako o naturalnym etapie rozwoju i jako sposobie wyrażania gniewu, złości, frustracji, bólu lub rozczarowania. A może jest to moment, gdy mamy zwrócić większą uwagę na dziecko?
Zachowajmy spokój, nigdy sami nie krzyczmy na dziecko – taki sposób komunikacji pokazuje dziecku sprzeczność naszego działania i uczy dziecko, że ten, kto krzyczy głośniej, wygrywa.
· Przyjrzyjmy się relacjom pomiędzy członkami rodziny – małe dzieci szczególnie mocno odczuwają emocje najbliższych mu osób i atmosferę panującą w domu. Krzyk wyzwala krzyk i jest bardzo prawdopodobne, że w domu, w którym dużo się krzyczy, krzyczeć będzie również dziecko.
· Pilnujmy zasad, bądźmy konsekwentni – zasady panujące w domu i pilnowanie, aby były w domu przestrzegane, może wywoływać w dziecku opór, jednak zapewnia poczucie bezpieczeństwa. Dobrze jest, aby rozmawiać z dzieckiem i tłumaczyć dlaczego coś jest dla nas ważne.
· Nie poświęcajmy dziecku uwagi tylko wtedy, gdy krzyczy – w ten sposób utrwalamy właśnie taki wzorzec zachowania.
Gdy sytuacja jest napięta, a my sami czujemy, że wybuchniemy gniewem i nie opanujemy własnych emocji, dobrze odstąpić od rozmowy z dzieckiem, tłumaczenia czy odwoływania się do konsekwencji. Do rozmowy powracamy po ochłonięciu. Podobnie warto zadbać o komunikat w stronę krzyczącego dziecka.
Gdy krzyczy starsze dziecko
Krzyk starszego dziecka, któremu niejednokrotnie towarzyszą przykre i brzydkie słowa, jest kolejnym trudnym wyzwaniem dla rodzica. Potrzeba mnóstwa cierpliwości i opanowania, tym bardziej, że dojrzewające dziecko coraz głośniej będzie chciało zamanifestować swoją samodzielność. Co w takiej sytuacji pojawia się w rodzicu? Nierzadko smutek, poczucie bezradności i negatywne oceny dziecka, siebie samego i wszystkich wokół. Jeśli będziemy chcieli udowodnić dziecku, że to my rządzimy, krzykom nie będzie końca. Jak więc poradzić sobie z krzykiem starszego dziecka?
· Przyjrzyjmy się własnym emocjom – co się w nas dzieje? Czego w danym momencie potrzebujemy?
· Zajmijmy się faktami, starając odłożyć na bok emocje, interpretacje i osądy. Oceńmy sytuację na chłodno.
· Po analizie własnych emocji, zajmijmy się emocjami dziecka – w zgodzie z samymi z sobą, z rozpoznaniem własnych odczuć. Otoczmy dziećmi empatią, przyjmując krzyk nie jako narzędzie skierowane w naszą stronę, ale jako przejaw niezaspokojonych potrzeb. Spróbujmy dociec, o jakie potrzeby chodzi. Bądźmy przykładem dla dzieci, pokazując, że nawet w bardzo silnych emocjach, można okazać drugiej osobie szacunek.
Pomóżmy dziecku nazywać emocje, upewniajmy się, czy dobrze je rozumiemy.
· Pokażmy dziecku różne sposoby konstruktywnego radzenia sobie ze złością (między innymi narysowanie swojej złości i podarcie kartki, odliczanie, uderzanie w poduszkę, stworzenie wyciszającego miejsca).
· Dajmy dziecku możliwość wykrzyczenia się, odstępując od rozmowy w silnych emocjach. Powiedzmy stanowczo, że do rozmowy wrócimy po uspokojeniu się.
· Bądźmy konsekwentni, odwołujmy się do ustalonych reguł.
Jeśli emocje i sposób ich okazywania są dla dziecka trudne, a my sami nie mamy pomysłu jak mu pomóc, warto skorzystać z pomocy specjalisty, na przykład psychologa dziecięcego. Specjalista zaproponuje różne sposoby pracy z krzykiem i silnymi emocjami, a nade wszystko wzmocni opiekunów w ich rodzicielstwie.
Wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego.
Na wzmocnienie odporności. Uzupełnia codzienną dietę w starannie dobrane, naturalne składniki, takie...
Wspiera pamięć i koncentrację, usprawnia procesy uczenia się.
Naturalne składniki wspomagające pracę układu odpornościowego.
Naturalne składniki wspomagające pracę układu odpornościowego.
Pierwszy preparat z fukoidanem, który wspomaga pracę zatok.
Kompleksowe wsparcie prawidłowego rozwoju.
Spray usuwający złogi woskowiny usznej.
W okresie przejściowego osłabienia, do regeneracji po infekcjach.
Woda morska z ektoiną. Ochrona przed wnikaniem wirusów.