To jest wyrób medyczny.
Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.Dlaczego dziecko nie słucha?
Powodów, dla których dziecko nie słucha może być wiele. Niektóre dzieci po prostu tak mają bądź są w danym stadium rozwoju. W ten sposób działa ich płat czołowy mózgu, co wpływa na słabszą pamięć roboczą i skupienie. Bardzo często błędy pojawiają się w samych komunikatach.
- Krzyczenie z dużej odległości od dziecka, np. z drugiego pokoju – nawet jeśli wydaje nam się, że komunikat jest dobrze słyszalny, dzieci często wyłączają się, skupiając na danej czynności i naprawdę nie słyszą tego, co się do nich woła. Kluczem jest wtedy upewnienie się, że dziecko kieruje na nas swoją uwagę. Najlepiej podejść blisko dziecka, przykucnąć przed nim, nawiązać kontakt wzrokowy i dotykowy (dotknąć ramienia, pogłaskać po głowie).
- „Słowotok” – niemal każdemu z nas zdarza się zrzędzić. Zwróćmy uwagę, aby komunikaty kierowane do dziecka były proste i zrozumiałe. Ze słowotoku naprawdę trudno wyłapać to, co najistotniejsze.
- Pytania zamiast jasnych komunikatów – zadawanie pytań „Czy mogłabyś posprzątać pokój?”, „Załóż buty, dobrze?” nie sprawdza się w komunikacji z dzieckiem. Ponadto, warto mieć na uwadze, że zadając pytanie, możemy otrzymać odpowiedź negatywną.
Wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego.
Na wzmocnienie odporności. Uzupełnia codzienną dietę w starannie dobrane, naturalne składniki, takie...
Wspiera pamięć i koncentrację, usprawnia procesy uczenia się.
Naturalne składniki wspomagające pracę układu odpornościowego.
Naturalne składniki wspomagające pracę układu odpornościowego.
Pierwszy preparat z fukoidanem, który wspomaga pracę zatok.
Kompleksowe wsparcie prawidłowego rozwoju.
Spray usuwający złogi woskowiny usznej.
W okresie przejściowego osłabienia, do regeneracji po infekcjach.
Woda morska z ektoiną. Ochrona przed wnikaniem wirusów.
Powodów dlaczego dziecko nie słucha może być jednak znacznie więcej. Trzeba dużej uważności, aby dojść do sedna problemu i móc go rozwiązać.
- Niezgodność harmonogramów – sposób spoglądania na czas dorosłego i dziecka mogą bardzo się różnić. To dla rodzica coś musi zostać zrobione w określonym czasie, dla dziecka niekoniecznie.
- Słabe przywództwo i autorytet rodzica – taka sytuacja zdarza się, gdy rola przywódcza rodzica nie jest doceniana, ponieważ do tej pory dorosły był bardziej przyjacielem niż wydającym polecenia.
- Testowanie granic – często towarzyszące, gdy dziecko nie słucha. Mądre ustalanie granic jest trudne, ale też bardzo ważne.
To, że dziecko nie słucha, nie jest równoznaczne z brakiem szacunku czy dbałości o bliskich. Potrzeba czasu, by dziecko nie myślało tylko według własnych potrzeb.
Dziecko nie słucha rodziców – co robić?
Rodzicom dziecka, które nie słucha, jest po prostu trudno. Nierzadko czują złość, bo przecież „tak nie powinno być”, „dziecko powinno słuchać”, „gdzieś popełniłam błąd”, „jak ono może mi to robić?”. Do tego często pojawiają się nawykowe myśli, które w znacznym stopniu wynikają z jakichś niezaspokojonych potrzeb. Interpretujemy sytuację, skupiamy się na wywoływaniu w nas negatywnych emocji, a niesłuchanie dziecka niejednokrotnie odbieramy jako celowe działanie, mające zrobić nam na złość.
Co więc zrobić, gdy dziecko nie słucha rodziców? Zacząć od zatrzymania się, a w chwilach złości i zdenerwowania, skierować uwagę na to, co jest w danym momencie istotne i co dziecko komunikuje swoim zachowaniem. Warto przyjrzeć się wypowiadanym zdaniom i niezaspokojonym własnym potrzebom. W przypadku rodziców jest to najczęściej potrzeba kontaktu z dzieckiem, współpracy czy odpoczynku. To, że dziecko nie słucha, może wynikać z niezaspokajania jego potrzeb. W komunikacji trzeba więc zwrócić uwagę i okazywać dziecku szacunek wobec jego potrzeb i odczuć. Jednocześnie, nie można obarczać dziecka winą za reakcje rodziców. Złość rodzica wynika najczęściej z jego nieradzenia sobie.
Dziecko nie słucha rodziców – czego nie robić?
To, czego nie powinniśmy robić, jest też „kodowanie” w dziecku przekonania, że jest niegrzeczne, bo nie słucha. W efekcie utrudnimy proces wychowania. Stosując komunikaty do dziecka, nie można zapominać, że ma on swój świat. Zamiast skupiać się na sobie, lepiej zwrócić uwagę na komunikaty dziecka. Pomogą pytania, na które odpowiedzi mogą bardziej rozwikłać tajemnicę niesłuchania dziecka:
- Czy efektywnie komunikuję się z dzieckiem? – nie drogą kontroli, narzucania poleceń, ale bardziej w oparciu o relację, z uwzględnieniem poza słowami postawy, tonu głosu, gestykulacji.
- Co czuje dziecko? Czy może czuć się zestresowane?
- Czy dziecko potrzebuje pomocy? Czy czuje się niewysłuchane i niedocenione?
- Czy lekceważę czynności wykonywane przez dziecko? Czy w momencie, gdy jest czymś pochłonięte, uprzedzam o moich oczekiwaniach?
Dziecko nie słucha poleceń w przedszkolu
Jeśli dziecko nie słucha poleceń w przedszkolu, sytuacja wymaga obserwacji i nierzadko rozmowy z rodzicami. Powodów takiego zachowania może być bardzo dużo, a wychowawczynie w przedszkolu nie znają całokształtu funkcjonowania dziecka. Czy dziecko nie słucha poleceń również w domu? Czy do tej pory słuchało, ale teraz przestało? Czy wydarzyło się coś, co mogłoby spowodować zmianę w zachowaniu (trudna sytuacja rodzinna, przeprowadzka, narodziny rodzeństwa, konflikty z rówieśnikami)? W codziennym funkcjonowaniu można też wskazać na inne przyczyny.
- Dziecko chce decydować o sobie.
- Nieustalone granice.
- Próby zwrócenia na siebie uwagi.
- Pochłonięcie zabawą.
- Przyczyna medyczna, laryngologiczna (częste choroby uszu, nawracające infekcje, spanie z otwartą buzią).
- Zaburzenia słuchu fonemowego.
- Zespół nadpobudliwości psychoruchowej.
Jeśli problem będzie się utrzymywał, pracownicy przedszkola mogą zasugerować rodzicowi udanie się do poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Co robić, aby dzieci nas słuchały?
Nie ma złotego środka. Trzeba próbować różnych rozwiązań i sprawdzać, co zadziała w przypadku naszego dziecka. Z pewnością warto dużo uwagi poświęcić samej komunikacji.
- Zadbaj by dziecko cię zauważało, nawiązuj kontakt wzrokowy.
- Mów w jasny, zrozumiały i konkretny sposób.
- Pozwól podejmować dziecku decyzje.
- Prosząc o coś, konsekwentnie oczekuj wykonania.
- Zachęcaj i tłumacz.
- Nie zaskakuj, zapowiadaj wcześniej konieczność przerwania np. zabawy czy oglądania bajek.
- Zachowaj spokój.
