To jest wyrób medyczny.
Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.Dlaczego dzieci kłamią?
Istnieje wiele powodów, dla których dzieci kłamią. Jednymi z najważniejszych jest strach przed karą oraz niechęć do przyznania się do błędu. Dzieci, zwłaszcza te młodsze, mogą nie rozumieć, że prawda jest lepsza niż kłamstwo. Kłamstwo może też wynikać z próby zyskania uwagi rodzica, zaimponowania rówieśnikom lub uniknięcia konsekwencji za swoje działania. Ponadto dzieci kłamią z obawy, że prawda zaszkodzi ich relacjom z rodzicami lub nauczycielami.
Kiedy dzieci zaczynają kłamać?
Dzieci w wieku 0 do 3 lat nie potrafią odróżnić prawdy od fikcji, przez co często kłamią nieświadomie. Świat magiczny, wyobrażenia, bajki są dla nich tak samo realne, jak rzeczywiste zdarzenia.
Przedszkolaki w wieku 4-6 lat mają bardzo bujną wyobraźnię. Posługują się myśleniem magicznym, wiele zjawisk i różnych konwenansów w życiu społecznym jest dla nich jeszcze niezrozumiałe. Fantazjowanie pozwala lepiej zrozumieć świat, poukładać wiedzę o nim, co daje im większe poczucie kontroli i bezpieczeństwa. Dziecko może upiększać fakty, przeinaczać doświadczenia, ożywiać martwe przedmioty, bo to jedyny znany mu sposób, by opisać i zrozumieć otaczającą go rzeczywistość. Kiedy 4-6-latek nie potrafi odpowiedzieć na pytanie albo przypomnieć sobie konkretnego wydarzenia, zaczyna zmyślać.
4-latek kłamie raczej przypadkowo niż intencjonalnie, za to 5-6-latek może posługiwać się kłamstwem świadomie, wykorzystując je do osiągnięcia swoich celów (np. uniknięcia kary).
Dzieci w wieku 7-11 lat, czyli uczniowie pierwszych klas szkoły podstawowej, zaczynają postrzegać świat w sposób coraz bardziej racjonalny. Potrafią już rozpoznawać kłamstwa i używać ich świadomie. Dziecko może używać ich, aby uniknąć zaangażowania w czynności domowe, odrabiania pracy domowej lub konsekwencji swoich czynów. Nasilenie kłamania może się potęgować, jeśli dziecko czuje dużą presję ze strony rodziny czy szkoły, której nie jest w stanie sprostać.
Nastolatki 12-18 lat mają swoje obszary życia, o których nie mówią rodzicom, co jest naturalnym elementem budowania autonomii młodych ludzi. Na tym etapie rozwoju kłamstwa zdarzają się i są świadome i intencjonalne, szczególnie, aby ochronić swoją prywatność, uniknąć kłótni, czy kontroli rodzicielskiej.
Wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego.
Na wzmocnienie odporności. Uzupełnia codzienną dietę w starannie dobrane, naturalne składniki, takie...
Wspiera pamięć i koncentrację, usprawnia procesy uczenia się.
Naturalne składniki wspomagające pracę układu odpornościowego.
Naturalne składniki wspomagające pracę układu odpornościowego.
Pierwszy preparat z fukoidanem, który wspomaga pracę zatok.
Kompleksowe wsparcie prawidłowego rozwoju.
Spray usuwający złogi woskowiny usznej.
W okresie przejściowego osłabienia, do regeneracji po infekcjach.
Woda morska z ektoiną. Ochrona przed wnikaniem wirusów.
Jak reagować, gdy dziecko kłamie w żywe oczy?
Gdy dowiadujemy się, że nasze dziecko kłamie, zachowajmy spokój i postarajmy się zrozumieć całą sytuację. Zapytajmy, dlaczego tak postąpiło, zamiast natychmiast nakładać kary – to może zadziałać na naszą niekorzyść i zniechęcić dziecko do mówienia prawdy w przyszłości. Kara nie jest wyjściem, które pozwoli zrozumieć przyczyny używania przez dziecko kłamstwa. Spotęguje jedynie strach dziecka, jego złość, upokorzenie, co doprowadzi do tego, że przy kolejnej okazji dziecko znów posłuży się kłamstwem.
Dlatego jeśli nakryjemy dziecko na kłamstwie w pierwszej kolejności dajmy mu szansę się wytłumaczyć. Zapytajmy, dlaczego skłamało i uważnie słuchajmy jego odpowiedzi, nie wywołując wrażenia osądu.
To daje dziecku szansę na otwarte wyrażenie swoich uczuć i myśli. Rozmowa o sytuacji, empatyczna próba postawienia się w roli dziecka, wysłuchanie bez oceniania to strategie, które przydają się w rozmowach z dzieckiem w każdym wieku.
Jak rozmawiać z dzieckiem, które kłamie?
Ważne, aby stworzyć atmosferę zaufania, w której dziecko będzie czuło się komfortowo, mówiąc prawdę. Jeśli przyzna się do kłamstwa, doceniajmy jego szczerość. Dajmy do zrozumienia, że mówienie prawdy jest ważne i wartościowe.
Jeśli jednak dziecko nie wyzna na początku, że dopuściło się kłamstwa, nie naciskajmy. Dajmy mu czas na przemyślenie sytuacji i wróćmy do rozmowy później. Unikajmy oskarżeń i konfrontacji, które mogą spowodować, że dziecko będzie bronić swojego kłamstwa.
Jak oduczyć dziecko kłamać?
Aby nauczyć dziecko, że kłamstwo nie jest właściwym rozwiązaniem, możemy zastosować kilka strategii.
Wzmacnianie wartości prawdy.
Rozmawiajmy z dzieckiem o znaczeniu prawdy i wartościach, które z nią się wiążą. Pokażmy, że szczerze mówienie prawdy jest cechą godną szacunku.
Pokazanie konsekwencji.
Niech dziecko doświadczy naturalnych konsekwencji swojego kłamstwa, na przykład jeśli okłamuje nauczyciela, może dostawać gorsze oceny. Ważne jest jednak, aby te konsekwencje były spójne i sprawiedliwe.
Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych.
Pomóżmy dziecku nauczyć się wyrażać swoje uczucia i myśli w sposób otwarty i konstruktywny. To może pomóc mu unikać kłamstw jako formy unikania problemów.
Budowanie zaufania.
Stosujmy spójne reguły i normy, które dziecko może zrozumieć i zaakceptować. W miarę jak budujemy zaufanie, dziecko będzie bardziej skłonne mówić prawdę. Sprawdźmy, czy sami swoim zachowaniem nie prowokujemy dziecka do kłamania: nadmierna presja na wyniki w szkole, zbyt duża kontrola, brak autonomii, straszenie może powodować, że dziecko będzie kłamać, choćby ze strachu przed reakcją rodzica.
Czy iść do psychologa w przypadku notorycznego kłamstwa?
Notoryczne kłamstwa, zwłaszcza jeśli wiążą się z trudnościami emocjonalnymi, mogą być sygnałem, że dziecko potrzebuje pomocy psychologicznej. Podejrzewasz, że kłamstwa są objawem głębszych problemów? Rozważ konsultacje z psychologiem lub terapeutą dziecięcym. Fachowiec pomoże zrozumieć przyczyny zachowań dziecka i opracować odpowiedni plan działania.
Warto pamiętać, że kłamstwa dzieci są częścią ich rozwoju i procesu nauki. Naszym zadaniem jako rodziców jest wspieranie ich w nauce szczerego i otwartego komunikowania się. Zrozumienie i cierpliwość są kluczowe w procesie przekazywania wartości prawdy i budowania zdrowych relacji z naszymi dziećmi.
Suplement diety.
Bibliografia:
Świątek M. Ocena kłamstwa jako wyraz postaw moralnych dzieci 6 i 9-letnich. Nauczyciel i Szkoła, 2002, 3-4 (16-17), s. 304-315
Talwar V, Lee K. Social and cognitive correlates of children’s lying behavior. Child Development. 2008; 79:866–881.