Lek bez recepty w postaci roztworu do płukania jamy ustnej i gardła. Substancją aktywną DICLOSTIMU jest diklofenak sodowy będący niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ). Podczas stosowania miejscowego w stanach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej i gardła diklofenak wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne.
Czy zawsze po urazie należy zgłosić się do stomatologa?
Tak. Niezależnie od tego, z jakim urazem mamy do czynienia, zaleca się odbycie wizyty u specjalisty. Tylko lekarz dentysta będzie w stanie ocenić wielkość obrażeń oraz wdrożyć odpowiednie leczenie.
Ukruszony ząb mleczny
W przypadku ukruszonego zęba mlecznego, leczenie ogranicza się zwykle do wygładzania ostrych brzegów pozostałego w jamie ustnej zęba. W niektórych przypadkach utracony fragment może być odbudowany z wykorzystaniem materiału kompozytowego.
Należy jednak pamiętać, że taka forma leczenia nie zawsze gwarantuje optymalną trwałość. Dodatkowo, możliwość przeprowadzenia zabiegu uzależniona jest przede wszystkim od współpracy dziecka z lekarzem dentystą.
Zwichnięty ząb mleczny
Zwichnięcie zęba mlecznego to ogólne pojęcie, określające przemieszczenie mleczaka względem własnej osi lub osi uzębienia. Zwichnięcie obejmuje stany, takie jak:
• wstrząs,
• nadwichnięcie,
• zwichnięcie boczne,
• ekstruzję (wtłoczenie zęba w głąb zębodołu),
• intruzję (wysunięcie zęba z zębodołu),
• zwichnięcie całkowite.
W zależności od zaawansowania urazu zęba wdrażane są inne metody leczenia.
Ząb mleczny wbity w dziąsło
Sytuacja, w której ząb przemieścił się osiowo w kierunku dziąsła, określana jest jako intruzja lub wtłoczenie. Rodzice bardzo często mylą ten uraz z wybiciem całkowitym zęba. Jego diagnoza możliwa jest wyłącznie za pomocą rentgenodiagnostyki.
Ze względu na ryzyko uszkodzenia zawiązka zęba stałego, bardzo ważną rolę pełni jak najszybsza wizyta w gabinecie stomatologicznym. Tego typu uraz leczony jest za pomocą jednej z dwóch podstawowych metod – ekstrakcji lub pozostawienia zęba do samoistnej repozycji, czyli samodzielnego powrotu do naturalnego położenia.
Złamany ząb mleczny
Złamanie zęba mlecznego wymaga przede wszystkim diagnostyki radiologicznej. Na podstawie zdjęcia RTG możliwa jest ocena przebiegu linii złamania oraz dobór odpowiedniej metody leczenia.
W większości przypadków znajdujący się w jamie ustnej fragment ułamanego zęba można pozostawić. Ostre brzegi przy linii złamania wymagają odpowiedniego wygładzenia lub zaopatrzenia materiałem uzupełniającym – ma to na celu ochronę przed ewentualnym podrażnianiem dziąseł.
Jeśli linia złamania przebiega w niekorzystny sposób, resztki zęba wymagają usunięcia. Pozostawienie ich w jamie ustnej może prowadzić do rozwoju stanów zapalnych i ich przykrych konsekwencji. W zależności od wieku dziecka oraz czasu, jaki pozostał do naturalnej wymiany uzębienia, po ekstrakcji (usunięciu zęba) lekarz może zalecić wykonanie utrzymywacza przestrzeni. To wyglądający jak metalowa obrączka drucik, który ma chronić zęby przed ich niepożądanymi ruchami – szczególnie przybliżaniem się do linii pośrodkowej ciała.
Wybity ząb mleczny
Wybity ząb mleczny to sytuacja, która generuje ogromny stres nie tylko u dorosłych, ale przede wszystkim u dziecka. Po stronie rodziców leży zachowanie zimnej krwi i uspokojenie pociechy. Nie ma sensu odszukiwać utraconego zęba – wybitych mleczaków nigdy nie umieszczamy ponownie w zębodole. Koniecznie należy natomiast zwrócić uwagę, czy utracony ząb nie utknął w obrębie tkanek miękkich np. wargi lub policzka. Jeśli krwawienie jest na tyle duże, że uniemożliwia dokładne sprawdzenie jamy ustnej, należy przede wszystkim skupić się zatamowaniu krwi – w tym celu dziecko może przepłukać jamę ustną bieżącą wodą.
Po wypadku należy jak najszybciej udać się do gabinetu stomatologicznego. Wizyta zacznie się od diagnostyki radiologicznej. Na podstawie zdjęcia RTG ocenia się, czy w zębodole nie pozostają jakiekolwiek resztki korzenia utraconego zęba. Dodatkowo lekarz sprawdza poprawność położenia zawiązka zęba stałego.
To jest wyrób medyczny.
Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.Połknięty ząb mleczny
Czy połknięty ząb mleczny jest powodem do zmartwień? Najczęściej nie! W większości przypadków po zdarzeniu wymagana jest obserwacja dziecka. Z czasem ząb powinien opuścić przewód pokarmowy drogą fizjologiczną.
W sytuacji wskazującej na możliwość uszkodzenia jednej ze struktur układu pokarmowego, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu. Do objawów niepokojących, wymagających interwencji należą:
• problemy z połykaniem,
• problemy z oddychaniem,
• ból brzucha,
• wymioty,
• obecność krwi w stolcu,
• gorączka lub ślinotok.
Szary ząb mleczny po uderzeniu
Szara barwa zęba po urazie może świadczyć o martwicy. Sytuacja taka wymaga pilnej wizyty w gabinecie stomatologicznym. Lekarz wykona badanie żywotności zęba, na podstawie której kwalifikuje go do dalszego leczenia lub ekstrakcji. Dodatkowo niezbędne jest wykonanie zdjęcia radiologicznego – ma ono na celu ocenę zawiązka zęba stałego.
Do czasu kontaktu z lekarzem dentystą, należy unikać dodatkowego przeciążania zęba. Dziecko powinno mieć wprowadzoną lekką, miękką dietę. Warto unikać spożywania twardych pokarmów, takich jak np. orzechy.
Martwy ząb mleczny
Szaro zabarwiony ząb, nie wykazujący funkcji życiowych, określany jest mianem martwego. Jeśli przyczyną takiego stanu był uraz mechaniczny, warto zapamiętać informacje, takie jak czas i okoliczności zdarzenia. Te dane mogą być istotne podczas badania stomatologicznego, które odbywa się w celu zaplanowania odpowiedniego leczenia. U dzieci najczęściej przeprowadza się leczenie kanałowe lub ekstrakcję uszkodzonego zęba. Wybór zależy przede wszystkim od stanu higieny jamy ustnej oraz czasu, jaki pozostał do naturalnej wymiany uzębienia mlecznego na stałe.
Jak postępować podczas urazu zęba u dziecka?
Urazy zębów u dzieci są częstym problemem, z którym musi się zmierzyć wielu rodziców. Podczas zdarzenia najważniejsze jest odpowiednie, spokojne zachowanie. Dla dziecka sytuacja jest wyjątkowo stresująca. Opanowanie dorosłych pomaga maluszkowi się uspokoić, dzięki czemu będziemy w stanie dokładnie ocenić obrażenia.
Dodatkowo warto zapamiętać czas oraz okoliczności zdarzenia. Informacje te mogą okazać się bardzo przydatne dla zaplanowania odpowiednich działań leczniczych.
Źródła:
1. Elleray, E., Brizuela, M. and Pepper, T. (2023). Trauma To The Primary Dentition. [online] PubMed
2. Skaare, A.B. and Jacobsen, I. (2005). Primary tooth injuries in Norwegian children (1-8 years). Dental Traumatology, 21(6), pp.315–319