Dziś to Ty możesz podarować swojemu dziecku zaplecze wspomnień, aby dzieciństwo trwało w nim całe życie. Aby miało z czego czerpać, co dawać i do czego wracać, kiedy świat da mu popalić. Sprawdź dlaczego budowanie dziecięcych wspomnień jest tak ważne oraz jak można je tworzyć i utrwalać. Efekt uboczny? Bliska relacja z dzieckiem, sentymentalny powrót do przeszłości… i zupełnie nowy składzik wspomnień, Wasz wspólny.
Dziecięce wspomnienia – jak smakują?
Czy pamiętasz jeszcze smak drożdżowych racuchów z jabłkiem, świeżej kromki chleba z masłem i solą, kaszy manny z sokiem malinowym, makaronu ze śmietaną i truskawkami, babcinych powideł czy oranżady w proszku? Przypominasz sobie emocje, które towarzyszyły ci po dniu pełnym zabaw na podwórku? Wspominasz czasem naukę jazdy na rowerze, letnie pikniki, podchody, zabawę w chowanego w polu pszenicy czy budowanie bazy z gałęzi? A może pierwsze próby jazdy na łyżwach po pobliskiej zamrożonej rzece lub szalone zimowe zjazdy na sankach z osiedlowej górki? Śnią Ci się czasem wieczory przy ognisku i pieczone ziemniaki? A może do dziś pamiętasz jesienne zbiory kasztanów, smak śniegu na języku, zapach wiosennych poranków i wieczorne dźwięki cykad? Być może wzruszyłeś się, jak ja, na myśl o dzieciństwie, które kipiało od beztroski, emocji, przygód, doznań zapisanych przez zmysły i zachowanych gdzieś tam głęboko na pamiątkę… Miło tam wracać, choć nieraz ciężko znaleźć na to czas i przestrzeń w dorosłym życiu. Warto jednak, podpowiem Ci dlaczego.
Dziecięce wspomnienia – co robią?
Nostalgiczne podróże w przeszłość mają ogromną wartość. O tym, jak wielką, dowiadujemy się najczęściej dopiero w dorosłym życiu, kiedy uświadamiamy sobie, że tęsknimy za czasem utraconym. Co dają nam wspomnienia z dzieciństwa?
Biorą udział w kształtowaniu naszej osobowości i tożsamości
Wspomnienia z dzieciństwa to skarbnica informacji na temat naszych pierwszych kontaktów ze światem, doświadczeń, emocji oraz relacji, które nas kształtowały. Stanowią one fundament, na którym niczym dom – powstaje nasza tożsamość. Te wspomnienia pomagają nam dziś zrozumieć, dlaczego jesteśmy tacy, jacy jesteśmy, dlaczego reagujemy w określony sposób. Wyjaśniają nam nasze postawy, przekonania, reakcje, sposób postrzegania – i siebie, i świata.
Wspierają relacje z ludźmi:
Wspomnienia pełne miłości, bliskości, akceptacji budzą sentyment, często pozostają z nami na całe życie, umacniają naszą więź z najbliższymi, budują pewność siebie w relacjach międzyludzkich, otwierają na drugiego człowieka, wspierają w nawiązywaniu zdrowych związków w dorosłości.
Koją lęki, niosą otuchę i pocieszenie
Są plastrem na życiowe rany i zadrapania: prof. Routledge, w oparciu o przeprowadzone badania przekonuje, że dziecięce wspomnienia dostarczają lekcji, które wspierają nas w radzeniu sobie oraz przetrwaniu w obliczu aktualnych trudności. Wspominanie dzieciństwa ma działanie uspokajające oraz moc łagodzenia lęków. Nostalgia –czyli pełna ciepła i sentymentu tęsknota do czasów przeszłych – stanowi ważne narzędzie w zapobieganiu kryzysom psychicznym. Niezwykle przyjemne spojrzenie na dziecięce wspomnienia przedstawia również prof. Bryant. Twierdzi bowiem, że te czułe powroty do przeszłości potrafią niejako przenieść pozytywne emocje z „kiedyś” do „tu i teraz”. W ten sposób poprawiają nasz nastrój i dodają nam sił.
Nadają życiu sens i znaczenie
Prof. Routledge zauważa, że dziecięce wspomnienia nadają życiu wartość oraz dodają do niego szczyptę ekscytacji. Nostalgia pozwala nam na chwilę wrócić do ważnych doświadczeń – szczególnie tych, które przypominają, że nasze życie jest bezcenne, ma sens i cel, że my jesteśmy ważni, potrzebni i wartościowi, że nasze relacje są silne i mają znaczenie.
Podnoszą samoocenę
Według psychologów społecznych z Southampton University nostalgia nie jest czymś zbędnym, zabierającym nasz cenny czas. Wręcz przeciwnie! Powroty do pięknej przeszłości są skarbnicą dobrostanu psychologicznego. Poza tym, że polepszają nastrój i umacniają relacje międzyludzkie, skutecznie poprawiają także naszą samoocenę.
Zatrzymują nas na chwilę
Odprężają i pozwalają złapać oddech.
Czy poczułeś właśnie większy sens oraz potrzebę sentymentalnych powrotów do przeszłości… i budowania wspomnień z własnym dzieckiem?! Pozwól, że opowiem Ci teraz, jak ważne chwile zapamiętują dzieci.
Jak zapamiętują dzieci?
Rodzice tych najmniejszych dzieci często zastanawiają się: czy warto podejmować różne aktywności, organizować podróże, przyjęcia, różne wydarzenia i atrakcje, jeśli dziecko jest zbyt małe, żeby cokolwiek z tego pamiętać? Przyjmuje się, że od 2 roku życia dziecko zapamiętuje bardziej świadomie, jednak zanim skończy 7-8 lat jego wspomnienia nieco się rozmazują, nie są tak ostre, dokładne. Zjawisko to nazywa się amnezją dziecięcą. Dopiero od 8 roku życia dziecko zaczyna kolekcjonować wspomnienia podobne do tych dorosłych. Zapisuje w pamięci więcej faktów i konkretów, nadal jednak poświęcając uwagę przede wszystkim intensywnym emocjom i doznaniom.
Wielce prawdopodobne więc, że dziecko do lat 3 czy 4 nie zapamięta faktów – pięknego hotelowego placu zabaw czy wakacyjnej willi z widokiem na morze. Raczej umknie jego pamięci obraz widzianych po raz pierwszy w życiu górskich krajobrazów, kolor balonów urodzinowych i to jaki prezent pod choinką znalazło, mając 2 czy 3 lata. Maluch może zapomnieć, jak nazywał się jego pierwszy zwierzak albo jaki wzór miał kocyk, z którym się nie rozstawał.
Dziecięce wspomnienia są bardziej magiczne niż konkretne. Dlatego maluch zapamięta głównie doznania, emocje i uczucia, których doświadczył w danym miejscu, sytuacji, u boku tego jednego człowieka.
Prof. Newcombe określa to mianem pamięci trwałej niejawnej, która nie ma nic wspólnego z konkretnymi wydarzeniami, datami, miejscami, ale jest śladem przeżytych emocji, wrażeniem czułości i dobroci bądź chłodu i niepokoju. Te wspomnienia same nas znajdują, przychodzą do nas pod postacią zapachu domowego chleba, który piekła babcia, troskliwego spojrzenia dziadka czy melodii, którą nuciła nam do snu mama.
Dziecięce wspomnienia – jak je tworzyć i utrwalać?
Badaczka – prof. Newcombe – podkreśla istotną rolę dorosłego w kreowaniu wspomnień dziecka. W jaki sposób możemy wpływać na to, co i jak zapamiętuje maluch (być może na całe swoje życie)?
- STWARZAJ OKAZJE – do przeżywania przygód, doświadczania wszystkimi zmysłami, podróżowania, poznawania świata i ludzi, ale także tworzenia i wdrażania wspólnych rytuałów oraz rodzinnych tradycji.
- OPOWIADAJ historie – przywołuj w opowieściach różne ważne wydarzenia – np. dzień narodzin dziecka albo dzień jego pierwszych urodzin. W ten sposób niejako wprowadzasz dane wspomnienie do dziecięcej pamięci. I choć maluch po prostu nie może pewnych szczegółów pamiętać, dzięki opowieściom będzie czuł, że te wspomnienia należą do niego.
- WZMACNIAJ wspomnienia – utrwalaj najpiękniejsze chwile w pamięci dziecka, zwracając jego uwagę na takie szczegóły, jak miejsce, czas, ludzie, towarzyszące mu emocje i doznania (pytania otwarte: „co widzisz, słyszysz, czujesz?”/„co Ci się najbardziej podobało w tej wycieczce?”/„a pamiętasz…?”/„co chciałbyś jeszcze powtórzyć”?).
- Wprowadzaj NOSTALGIĘ – zabieraj dziecko w sentymentalne podróże do własnej przeszłości, a we wspólnych rozmowach jak najczęściej wspominaj, wracaj do waszych najważniejszych i najbardziej wartościowych chwil. W ten sposób wspierasz u dziecka zapamiętywanie i proces kolekcjonowania wspomnień.
- ZACHOWUJ wspomnienia – pod postacią dzienników lub notatników, nagrań głosowych
i wideo, albumów ze zdjęciami, rysunków dzieci lub ważnych przedmiotów, które do nich należały. Możesz stworzyć i regularnie uzupełniać rodzinne pudełko wspomnień. - PIELĘGNUJ dobre wspomnienia przez minimum 20 min. dziennie.
Dziecięce wspomnienia – ku inspiracji
Jeśli brak Ci pomysłów na wspólne przygody, nowe rytuały, tradycje, do których kiedyś dziecko będzie wracało z sentymentem, oto kilka inspiracji:
TEMATYCZNE DNI/WEEKENDY – to może być truskawkowy dzień, weekend czekoladowy albo taki pod znakiem ulubionej postaci z bajki. Możecie zajadać się w tym czasie czekoladą, przygotować przysmak z truskawkami, przebrać się za ulubionych bohaterów, zorganizować seans filmowy lub imprezę dla przyjaciół, wybrać się w jakieś miejsce lub szukać ciekawostek związanych z danym tematem. Ogranicza Was tylko wyobraźnia!
SPACERY/PODRÓŻE W POSZUKIWANIU SKARBÓW – do lasu czy parku, na łąkę, nad morze, a nawet do przydomowego ogrodu. Wszędzie można trafić na prawdziwe skarby: urocze muszelki, niepowtarzalne zapachy natury, ciekawe gatunki roślin i zwierząt, żołędzie, szyszki, kamyki, listki i patyki o najróżniejszych kształtach. Lekcja uważności i raj dla zmysłów! Niektóre skarby mogą posłużyć do prac plastycznych lub powędrować do pudełka wspomnień.
WIECZORY WSPOMNIEŃ – czas, w którym dorośli opowiadają o swoim dzieciństwie, ale też razem z dziećmi wspominają wspólne przygody i przeżycia. Warto zadbać, aby ten moment był wyjątkowy – zaplanować go przy wspólnym stole, rozpalonym kominku, pachnącej świeczce albo w przytulnej bazie zbudowanej z koców i poduszek, dodatkowo umilić go dzbankiem herbaty, kubkiem kakao, ulubionymi przysmakami.
WSPÓLNE GRY I ZABAWY – gry planszowe, karciane, terenowe, sporty zespołowe, zabawa
w chowanego, kalambury, wspólne układanie puzzli, klocków, cokolwiek lubicie lub przyjdzie Wam do głowy. Tak spędzony czas zbliża, dostarcza rozrywki, wywołuje całą masę emocji, często też uczy współpracy i zdrowej rywalizacji.
RODZINNA TWÓRCZOŚĆ – w każdej postaci: może to być rysowanie, malowanie, wyklejanie, lepienie z plasteliny, pisanie listów, robienie laurek dla bliskich, tworzenie rodzinnych pamiątek.
WARSZTATY KULINARNE – możecie je organizować regularnie, w domowym zaciszu. Wybierzcie jakąś ciekawą potrawę i wspólnie ją przyrządźcie. To świetna okazja do spędzenia czasu razem, zrobienia czegoś nowego… i pysznego. Świetnym zakończeniem takich rodzinnych aktywności będzie piknik lub ognisko.
Spójrz… najpiękniejsze, co możesz dać dziś swojemu dziecku to wspólne chwile, które zostaną w nim na długo lub na zawsze. Będą dawać o sobie znać, przychodzić do niego pod postacią czułych wspomnień. To dzięki nim nie zapomni o bliskich mu ludziach, nie jeden raz pomogą mu odetchnąć, odnaleźć drogę, wrócić do równowagi, poczuć się bezpiecznie, podjąć decyzję, rozwiązać problem i przywrócić uśmiech. Dlatego weź dziś swoje dziecko za rękę (to wewnętrzne też!) i idźcie robić wspomnienia. Śmiejcie się w głos, podglądajcie życie mrówek, śpiewajcie na całe gardło, liczcie chmury, upieczcie chleb lub ciasto, spacerujcie boso po trawie, szukajcie skarbu, róbcie nowe rzeczy i dużo zdjęć! Niech chwile, które Twoje dziecko będzie kiedyś nazywało swoim dzieciństwem pachną mu domem, smakują jak ulubione lody i otulają, jak dziecięcy kocyk, z którym się przecież nie rozstawało, a który znaczy ciepło, ukojenie i bezpieczeństwo. Czy nie takiego azylu w dorosłym życiu chcesz dziś dla niego?!
Bibliografia:
1. Bryant F.B., Smart C.M., King S.P. (2005), Using the Past to the Enhance the Present: Boosting Happiness Through Positive Reminiscence, Journal of Happiness Studies, 6(3), s. 227-260.
2. Gebauer J., Sedikides C. (2010), Yearning for Yesterday: Dwell on the past – It’s good for you, Scientific American Mind, 21(3), s. 30-35.
3. Juhl J., Routledge C., Arndt J., Sedikides C., Wildschut T. (2010), Fighting the future with the past: On the death-anxiety buffering function of nostalgia, Journal of Research in Personality, 44, s. 309-314.
4. Luo Yu L.L., Wildschut T., Sedikides C., Cai H. (2022), Nostalgia and Satisfaction with Life: A Behavioral Genetic Analysis, Journal of Happiness Studies, 23(7), s. 1-15.
5. Newcombe N. (2014), Episodic Memory: Understanding How Memories are Made in Kids, Temple University News, posted January 31.
6. Routledge C., Arndt J., Wildschut T., Sedikides i wsp. (2011), The past makes the present meaningful: Nostalgia as an existential resource, Journal of Personality and Social Psychology, 101, s. 638-652.
7. Sedikides C., Wildschut T. (2023), Nostalgia as motivation, Current Opinion in Psychology, 49.
8. Wildschut T., Sedikides C., Arndt J., Routledge C.D. (2006), Nostalgia: Content, triggers, functions, Journal of Personality and Social Psychology, 91, s. 975-993.