balsam z ektoiną do stosowania już od 1. dnia życia, dla skóry wrażliwej, suchej i atopowej.
bezpieczna formuła balsamu, potwierdzona na podstawie opinii toksykologicznej
łagodzi podrażnienia i wycisza zaczerwienienia skórne, koi i nawilża nawet bardzo suchą i wrażliwą skórę
testowany dermatologicznie
Kosmetyk. PREBIOTYCZNY EMOLIENT PLUS. Jedyny preparat o takim składzie - ektoina, prebiotyki, emolienty, witaminy.
reklama

Dlaczego warto organizować zajęcia ruchowe dla dzieci? 

Człowiek powinien rozwijać i kształtować swoje zdolności psychofizyczne od najmłodszych lat. Im wcześniej nauczymy się pewnych wzorców ruchowych, rozwiniemy zdolności motoryczne takie jak np. siła czy koordynacja, tym łatwiej będzie nam w późniejszym życiu funkcjonować na co dzień (np. podnosić ciężkie przedmioty). Będziemy też zdrowsi, a także bardziej świadomi tego, jak ważny jest sport w naszym życiu. 

Kilkuletnie dzieci raczej niechętnie wykonują klasyczne ćwiczenia gimnastyczne czy korekcyjne, dlatego warto szukać alternatywnych form ruchu, tak aby maluchy chętnie podejmowały aktywność fizyczną i dobrze się przy tym bawiły. Gry i zabawy ruchowe dla przedszkolaków i starszych dzieci to doskonały sposób na wprowadzenie do sportu i ćwiczeń ukierunkowanych lub na uzupełnianie treningów, bo gry ruchowe z powodzeniem można stosować też u młodzieży. 

Ogromną zaletą takich zajęć jest to, że poprzez zabawę w przyjemny sposób można rozwijać wszystkie zdolności motoryczne, pracować nad kondycją, a także rozwijać wyobraźnie i uczyć się kreatywności.

Oprócz tego podczas gier i zabaw ruchowych dzieci:

  • uczą się samodzielnego rozwiązywania problemów, 
  • uczą się przewidywania skutków podejmowanych działań, 
  • uczą się współpracy, 
  • zaspokajają swoją naturalną potrzebę ruchu i zabawy. 

Gry i zabawy ruchowe w domu 

W domu z powodzeniem zorganizujesz kreatywne zabawy ruchowe dla dzieci. Nie potrzebujecie do tego ogromnej przestrzeni. 

  • Udawanie zwierząt. Rodzic wydaje polecenia np. „teraz naśladujemy małpki”, „skaczemy jak żaba”, „poruszamy się jak wąż”. Dzieci naśladują zwierzęta. Można też poprosić je o wydawanie dźwięków, a także zmodyfikować zabawę. Poproś dzieci, aby ustawiły się po jednej stronie pokoju, Ty stań po drugiej. Powiedz „podejdźcie do mnie jako…”. Dzieci poruszają się w Twoją stronę, naśladując podane przez Ciebie zwierzę. 
  • Podawanie woreczka. Dzieci siadają naprzeciwko siebie (lub rodzic i dziecko) i rzucają do siebie woreczek gimnastyczny, wykorzystując jedynie stopy. Zabawa doskonale nadaje się do korygowania płaskostopia. Jeśli dzieci znudzą się podawaniem, możecie urządzić zawody rzucania do celu np. do koła hula hop leżącego na podłodze czy nawet obręczy utworzonej ze sznurka lub taśmy. Dzieci wykonują rzuty za pomocą stóp. 
  • Poruszanie się z woreczkiem na głowie. Dziecko kładzie na głowie woreczek gimnastyczny, rodzic wydaje komendy np. „zrób przysiad”, „podskocz dwa razy”, „obróć się wokół własnej osi”. Zadaniem dziecka jest wykonywanie tych czynności w taki sposób, aby woreczek nie spadł z głowy.
  • Układanie ciała w kształty. Rodzic mówi np. „litera C”, „koło”, „litera U”, dzieci układają ciało w podany kształt. 
  • Berek raczek. Uczestnicy zabawy ustawiają się w podporze tyłem, z pośladkami uniesionymi nad ziemię (jak raki). Jedna osoba jest berkiem i goni resztę. Osoba złapana staje się berkiem, jednak w pierwszej kolejności nie może złapać osoby, przez którą sama została złapana.

Gry i zabawy ruchowe z piłką

Do tych zabaw przydadzą się Wam piłki, którymi można kozłować. Mogą to być miękkie, gumowe piłki lub piłki do siatkówki czy koszykówki. 

  • Przewodnik.Jedna osoba jest przewodnikiem, druga naśladuje wszystkie jego ruchy. Przewodnik kozłuje piłkę, porusza się do przodu, do tyłu, na boki, wykonuje przeróżne manewry z piłką. Druga osoba naśladuje i podąża za przewodnikiem, jeśli się pomyli lub utraci piłkę, w parze następuje zmiana. 
  • Podawanie piłki kozłem od 1 do 10. Dwie osoby stają naprzeciwko siebie. Zabawa polega na podawaniu piłki kozłem, zaczynając od jednego odbicia od ziemi i kolejno zwiększając aż do dziesięciu (tzn. piłka musi odbić się od podłogi 10 razy, zanim zostanie przechwycona przez drugą osobę). 
  • Kolory. Dwie osoby stają naprzeciwko siebie i podają do siebie piłkę. Przy każdym rzucie należy podać kolor. Na „czarny” i „biały” nie wolno łapać piłki. Kto się pomyli, klęka na jedno kolano, przy kolejnym błędzie na drugie, przy kolejnym kładzie się na brzuchu. Za poprawne złapanie piłki można cofnąć się do poprzedniej pozycji (np. z leżenia na brzuchu na dwa kolana). Jeśli w zabawie uczestniczy więcej dzieci, tylko jedna osoba podaje kolory, reszta ustawia się naprzeciwko niej w szeregu. 

Gry i zabawy ruchowe – piłka nożna

Poprzez gry i zabawy ruchowe dziecko może też doskonalić umiejętności potrzebne do gry właściwej np. w piłkę nożną. 

  • Odbijanie piłki od ściany. Dwie osoby ustawiają się naprzeciwko ściany, muru lub czegoś, o co da się odbijać piłkę. Zabawa polega na odbijaniu piłki za pomocą nóg lub innych części ciała, poza rękami tak jak w piłce w nożnej. Dzieci odbijają na zmianę (raz jedna osoba, raz druga). Dążymy do jak największej liczby odbić. 
  • Gra 1 na 1. Dzieci grają w piłkę nożną w wersji jeden na jednego. Można też modyfikować zabawę i zamiast strzelać do bramki, starać się poprowadzić piłkę między nogami przeciwnika. 
  • Naśladowanie ruchów z piłką. Dzieci dobierają się w pary, tylko jedno z nich ma piłkę. Osoba bez piłki porusza się w różne strony, przyspiesza, obraca się i wykonuje inne manewry. Zadaniem drugiej osoby jest naśladowanie wszystkich tych ruchów, jednocześnie prowadząc piłkę. 

Rekomendowane produkty, tak na wszelki wypadek
Reklama

Gry i zabawy ruchowe na świeżym powietrzu 

  • Wyścigi w innej wersji. Wyznacz tor wyścigu np. od płotu do drzewa.Dzieci ustawiają się na linii startu.Rodzic lub osoba prowadząca mówi np. „teraz biegniemy z ręką na kolanie” lub „teraz biegniemy z ręką na kostce”, następnie odlicza „3, 2, 1 start!”. Dzieci ścigają się do wyznaczonego miejsca, wykonując polecenie osoby prowadzącej. Przez cały tor muszą trzymać rękę na wyznaczonej części ciała.
  • Kto dalej. Dziecko bierze piłkę i ustawia się na wyznaczonej linii startu. W tym miejscu podrzuca piłkę jak najwyżej potrafi, następnie biegnie przed siebie i zatrzymuje się, gdy piłka uderzy o ziemię. Reszta uczestników zabawy obserwuje piłkę i krzyczy stop, kiedy spadnie ona na ziemię. Każde dziecko pozostaje na miejscu, w którym się zatrzymało. Wygrywa osoba, która dobiegła najdalej.  
  • Przerzucanie balona. W zabawie muszą wziąć udział przynajmniej 4 osoby (2 pary). Przygotujcie balon z wodą oraz dwa ręczniki. Każda para bierze jeden ręcznik i trzyma go za rogi tak, aby tworzył coś w stylu hamaka lub trampoliny dla balona. Jedna z par zaczyna grę, kładąc balon na swoim ręczniku, następnie przerzucając go do przeciwników. Przeciwnicy muszą oczywiście złapać balon za pomocą ręcznika, następnie znów go przerzucić. 

Gry i zabawy ruchowe w terenie

  • Kto pierwszy znajdzie.Wybierzcie się na spacer do lasu lub parku. Wydawaj dzieciom komendy np. „szukamy szyszki” albo „szukamy czegoś zielonego”, „szukamy czegoś płaskiego”. Zadaniem dzieci jest oczywiście znalezienie danego przedmiotu/rośliny w jak najkrótszym czasie. 
  • Poszukiwacze skarbów. Do tej zabawy trzeba przygotować się wcześniej. Ukryj skarb (np. słodycz) w paru lub w lesie na niewielkiej przestrzeni, następnie narysuj mapę, która poprowadzi dzieci. Wyznacz czas na znalezienie skarbu np. 15 minut. Dzieci mogą poprosić o dodatkową wskazówkę, jednak w zamian za to mają o 1 minutę mniej na szukanie. 

Gry i zabawy ruchowe skoczne

Gry i zabawy ruchowe doskonale sprawdzają się do rozwijania i kształtowania motoryki, np. skoczności. 

  • Dzień i noc. Na ziemi rozłóż sznurek lub taśmę. Po prawej stronie jest dzień, po lewej noc. Dzieci ustawiają się po jednej stronie sznurka, następnie osoba prowadząca wydaje komendy „dzień” lub „noc”. Na komendę „dzień” dzieci muszą skoczyć na prawą stronę sznurka, na komendę „noc” na lewą. Kto się pomyli, odpada. 
  • Wyścigi w podskokach.Dzieci ścigają się na wyznaczonym torze, poruszając się w podskokach np. obunóż, na prawej nodze, na lewej nodze, w podskokach tyłem. 
  • Jedynki i dwójki. Dzieci dobierają się w pary i stają plecami do sobie. Jedna osoba z pary jest „jedynką” druga „dwójką”. Jeśli osoba prowadząca krzyknie „jedynka”, dziecko, któremu został przypisany ten numer ucieka przed siebie w podskokach obunóż, natomiast druga osoba z pary staje się berkiem i również porusza obunóż. Jeśli prowadzący krzyknie „dwójka” to oczywiście ucieka dwójka, a jedynka staje się berkiem.   
  • Kto dalej. Dzieci ustawiają się na wyznaczonej linii startu. Ich zadaniem jest przemieszczenie się jak najdalej za pomocą np. 5 skoków obunóż w dal z miejsca. Wygrywa osoba, która znajdzie się najdalej od linii startu. 

Gry i zabawy ruchowe na równowagę

Poprzez ćwiczenia na równowagę dzieci rozwijają mięśnie głębokie, których zadaniem jest stabilizowanie sylwetki. Do tego przy grach i zabawach ruchowych na równowagę zwykle jest sporo śmiechu!

  • Pisanie i rysowanie w powietrzu. Dzieci stają na jednej nodze, drugą unoszą wysoko w górę. Rodzic wyznacza litery, cyfry czy kształty, które dzieci muszą narysować stopą w powietrzu. Co jakiś czas następuje zmiana nogi (np. po 2 literach/kształtach).  
  • Spacer po linie na czworakach. Połóż na podłodze skakankę, sznurek lub taśmę. Zadaniem dziecka jest przejście z jednego końca do drugiego, poruszając się na czworakach w taki sposób, aby kolana i dłonie znajdowały się jak najbliżej „liny”. 
  • Spacer po linie tyłem. Dzieci poruszają się po skakance lub sznurku tyłem.  
  • Walka kogutów. Dzieci dobierają się w pary i stają naprzeciwko siebie w pozycji przysiadu z dłońmi uniesionymi na wysokość barków. Zabawa polega na wytrąceniu przeciwnika z równowagi, poprzez pchnięcie go dłońmi w jego dłonie. 

Gry i zabawy ruchowe na wesoło

Zajęcia ruchowe dla dzieci powinny być zabawne – im więcej śmiechu, tym lepiej. 

  • Klapsy. Dzieci dobierają się w pary, stają naprzeciwko siebie i łapią za te same ręce np. prawe. Zabawa polega na tym, aby drugą (wolną) ręką klepnąć przeciwnika w pośladki.  
  • Wyścigi w parach. W zabawie musi uczestniczyć przynajmniej czworo dzieci (2 pary). Dzieci ustawiają się do siebie plecami i splatają rękami. Pary stają na linii startu i na sygnał biegną do mety – jedna osoba biegnie oczywiście tyłem, para nie może się rozdzielić. 
  • Lustrzane odbicie. Dzieci dobierają się w pary. Jedna osoba wykonuje jakieś ruchy (np. unosi ręce, kładzie dłoń na głowie, robi pajacyki), zadaniem drugiej jest wykonywanie tych wszystkich ruchów tak, jakby była odbiciem lustrzanym.  
  • Marionetka. Dzieci dobierają się w pary. Jedna osoba kładzie się na podłodze (marionetka), druga udaje, że pociąga za sznurki i porusza marionetką np. ciągnie sznurek nad prawą ręką, wówczas marionetka unosi prawą rękę.  

Gry i zabawy muzyczno-ruchowe

Gry i zabawy ruchowe ze śpiewem czy tańcem kształtują uwagę słuchową, rozwijają wrażliwość, a także uczą identyfikowania usłyszanych dźwięków. 

  • Taniec z balonem. Dzieci dobierają się w pary. Wkładają nadmuchany balon między siebie np. między plecy, brzuchy, głowy. Poruszają się w rytm muzyki i starają nie upuścić balona.   
  • Idzie krasnoludek. Dzieci ustawiają się w kole (jedna osoba za drugą) i poruszają się w rytm muzyki. Rodzic lub osoba prowadząca wydaje komendy np. „teraz krasnoludki poruszają się z wypiętą pupą”, „teraz krasnoludki poruszają się z ugiętymi kolanami”. Dzieci muszą w ten sposób poruszać się w rytm muzyki. Można tu wymyślać różne śmieszne pozycje, tak aby zabawa była ciekawsza.  
  • Wolny, szybki. Przygotuj playlistę składającą się z utworów o różnym tempie np. wolny walc, szybka salsa itp. Włącz muzykę i zmieniaj utwory co kilkanaście, kilkadziesiąt sekund. Zadaniem dzieci jest tańczenie w rytm muzyki. Muszą one same ocenić, który utwór jest szybki, a który wolny. 
  • Głowa, ramiona, kolana, pięty. Śpiewamy z dziećmi piosenkę:

„Głowa, ramiona, kolana pięty, 

kolana pięty, kolana pięty. 

Głowa ramiona, kolana pięty, 

oczy, uszy, usta nos”.  

Podczas śpiewania dzieci chwytają się za wypowiadane części ciała. Śpiewamy piosenkę coraz szybciej. 

Zabawy ruchowe z opowieścią dla dzieci

Zabawy ruchowe z opowieścią angażują zarówno ciało, jak i umysł dzieci. Polegają na odgrywaniu ról lub wykonywaniu zadań w trakcie słuchania czy tworzenia opowieści. Przykładowo, dzieci mogą stać się odważnymi odkrywcami w dżungli, którzy muszą przeskakiwać przez rzeki (linie na podłodze) i wspinać się na drzewa (stołki lub krzesła). Innym razem mogą wcielać się w astronautów w trakcie misji na Marsa i wykonywać ruchy podobne do tych, które wykonują prawdziwi astronauci w warunkach niskiej grawitacji.

Wprowadzenie historii do zabaw ruchowych rozwija kreatywność i umiejętność rozwiązywania problemów. Dzieci nie tylko ruszają się, ale również uczą uważnego słuchania, rozumienia ze słuchu oraz umiejętności komunikacyjnych, gdy współpracują z innymi, aby „przeżyć” opowieść. Tego typu zabawy mogą być również świetnym narzędziem dydaktycznym, pomagając w nauce nowych słów, pojęć i zasad. Oczywiście zabawy ruchowe z opowieścią są też bardzo atrakcyjne i angażujące, zwłaszcza dla młodszych dzieci. 

Jak zorganizować taką zabawę? Tak naprawdę ogranicza Cię tylko własna wyobraźnia. Możesz wymyślać dowolne scenariusze i historie – warto wykorzystać motywy, którymi interesuje się Twoje dziecko, wówczas zabawa będzie dla niego jeszcze bardziej atrakcyjna i ciekawa. Na początku wytłumacz dziecku/dzieciom zasady. Poproś je o to, aby dopasowywały swoje ruchy do tego, co dzieje się w opowieści. Nie ma tu sztywnych zasad, każdy uczestnik może wykonywać dowolne ruchy i gesty. Właśnie ten aspekt sprawia, że dzieci mocno rozwijają swoją wyobraźnię i kreatywność. 

Przykład zabawy ruchowej z opowieścią dla dzieci: 

Był sobie raz mały, puszysty kotek o imieniu Puszek. Pewnego słonecznego dnia Puszek postanowił wybrać się na spacer po swoim ulubionym ogrodzie.

Spacerował leniwie, wąchając kwiaty i podziwiając piękne motyle. Chodził powoli, zatrzymując się co chwilę, żeby popatrzeć na coś ciekawego. (Dzieci chodzą na czworakach, „wąchają kwiaty” i rozglądają się za motylkami). 

Po długim spacerze Puszek znalazł miejsce na ciepłym słońcu. Położył się na plecach, wyciągnął łapki i przeciągnął się z radością. (Dzieci kładą się na plecach na podłodze lub kocu, a następnie przeciągają się, wyciągając ręce i nogi jak kotek). 

Nagle kotek zobaczył kolorowego motylka. Podskoczył w górę, próbując go złapać, ale motylek leciał coraz wyżej i wyżej. (Dzieci podskakują, próbując złapać wyimaginowanego motyla. Mogą machać rękami w powietrzu, jakby próbowały złapać coś niewidzialnego). 

Niestety Puszkowi nie udało się złapać motylka. Nie zmartwił się jednak, bo wokół było mnóstwo innych ciekawych stworzeń i roślin. Ruszył więc w dalszą podróż. 

Po chwili dotarł do miejsca, gdzie trawa była wysoka i gęsta. Przedzierał się przez nią, ostrożnie stawiając kroki, aby nie zaplątać się w źdźbła trawy. (Dzieci idą powoli, unosząc wysoko kolana i odgarniając rękami wyimaginowaną wysoką trawę). 

Po przejściu przez gęstwinę Puszek zauważył mysią norkę. Zaczął się cicho i powoli skradać, aby zobaczyć, co jest w środku. (Dzieci skradają się na palcach, chodząc cicho, jak kotek polujący na mysz).

Kotek zbliżył się do norki, wciągnął mocno powietrze i usiadł, patrząc uważnie na wejście do mysiej kryjówki. Nagle mała myszka pokazała główkę. Puszek uniósł i wyciągnął łapę, ale myszka była bardzo zwinna i szybka, więc uciekła. (Dzieci naśladują ruchy kota, udają, że obserwują myszkę i wyciągają łapkę jak kot). 

Po całym dniu pełnym przygód Puszek wrócił do domu i ułożył się w swoim miękkim kocyku. Był bardzo zmęczony, ale też bardzo szczęśliwy. Zasnął szybko, marząc o kolejnych przygodach, które czekają go następnego dnia. (Dzieci układają się wygodnie na podłodze lub kocu). 

Gry i zabawy ruchowe dla młodzieży

Kto powiedział, że gry i zabawy ruchowe są tylko dla przedszkolaków. Młodzież również doskonale może się przy nich bawić, a przy okazji rozwijać swoją sprawność fizyczną. 

  • Podchody. Któż z nas nigdy w młodości nie grał w podchody? To jedna z ciekawszych gier terenowych, w którą można grać niezależnie od wieku. Jakie są zasady? To już zależy od was. Klasyczna wersja polega na tym, że jedna grupa ucieka, pozostawiając przeciwnikom wskazówki i zadania do wykonania.  
  • Tor przeszkód. Zbudujcie tor przeszkód w lesie, parku czy ogrodzie. Wykorzystajcie opony, drabinę, deski, skrzynki, linki. Taka zabawa rozwija szybkość, zwinność, siłę, a nawet gibkość.  
  • Przeciwieństwa. Należy wyznaczyć jedną osobę do wydawania komend. Prowadzący mówi np. „skaczcie do przodu”, zadaniem uczestników jest zrobienie przeciwnej czynności, czyli skakanie do tyłu. Kto się pomyli, odpada. 

Dla przedszkolaków i uczniów
Reklama


Banasik, D. Program z zakresu gier i zabaw ruchowych dzieci w młodszym wieku szkolnym.

Mielczarek, J. I ZABAWY RUCHOWE.

Szymańska, E., & Św, W. O. Zabawy i gry ruchowe w treningu piłki nożnej.