Kiedy brzuszek mówi STOP: Jak rozpoznać zaparcia u dwulatka?
Nie masz pewności: chwilowy kłopot czy jednak zaparcia? Przed takim dylematem stoi wielu rodziców maluchów. Na szczęście medycyna daje jasne wskazówki.
Zaparcia czynnościowe, czyli gdy dwulatek świadomie lub nieświadomie wstrzymuje oddanie stolca, diagnozuje się na podstawie tzw. Kryteriów Rzymskich IV.
Twój dwulatek może mieć zaparcia, jeśli w ciągu ostatniego miesiąca obserwujesz u niego przynajmniej 2 z poniższych objawów:
- mniej niż trzy kupki na tydzień,
- bolesne wypróżnianie, twarde, zbite lub bobkowate stolce,
- wyraźne wstrzymywanie potrzeby (dziecko krzyżuje nóżki, chowa się),
- oddawanie bardzo dużych stolców, nawet zatykających muszlę klozetową,
- uczucie pełności w odbytnicy, czyli obfite masy kałowe zalegające w odbytnicy (lekarz może to stwierdzić podczas badania),
- przynajmniej jeden tygodniowo epizod brudzenia bielizny stolcem – dotyczy dzieci, które już kontrolują wypróżnianie.
Maluch u lekarza: Jak diagnozuje się zaparcia u 2-latków?
Jeśli podejrzewasz zaparcia u dwulatka, umów smyka do pediatry. To da Ci pewność i nakreśli kierunek działania.
- Podczas wizyty lekarz zbierze dokładny wywiad, wypyta o rytm wypróżnień, nawyki toaletowe i dietę dziecka.
- Następnie przeprowadzi badanie palpacyjne (tzw. omacywanie) pozwalające stwierdzić obecność zalegających mas kałowych.
- Niekiedy lekarz ogląda okolicę odbytu (aby sprawdzić, czy nie ma otarć, szczelin) oraz wykonuje badanie per rectum– palcem przez odbytnicę.
Kiedy potrzebne są dodatkowe badania?
W niektórych przypadkach, gdy pediatra podejrzewa, że zaparcia u dwulatka mogą być objawem choroby, zleca wykonanie badań dodatkowych, np.:
- USG lub RTG brzuszka,
- badanie krwi (morfologia) oraz kału (np. na obecność krwi utajonej),
- rzadziej potrzebne są specjalistyczne badania, takie jak seriogram dolnego odcinka przewodu pokarmowego.
Zaparcia organiczne (czyli wynikające z choroby) są rzadsze niż czynnościowe (związane ze zmianą diety czy stresem) i mają różne przyczyny. Pojawiają się przy schorzeniach takich, jak:
- alergie pokarmowe,
- celiakia,
- niedoczynność tarczycy,
- nadmiar witaminy D.
🔴Sprawdź, jak wygląda alergia pokarmowa u dziecka [Lekarz wyjaśnia]
Źródło problemu: Skąd się biorą czynnościowe zaparcia u dwulatków?
Dlaczego w ogóle dochodzi do powstawania zaparć czynnościowych u dzieci? Zrozumienie przyczyn to klucz do rozwiązania problemu.
Najczęściej to skutek zmiany diety lub błędów żywieniowych, np.:
- niewystarczającej ilości błonnika w diecie,
- picia małej ilości płynów.
Niekiedy zaparcia są skutkiem infekcji.
Przyczyną zaparć u małych dzieci bywa też stres związany z pójściem do żłobka czy odpieluchowaniem. Problem może wynikać z pośpiechu i niekomfortowych warunków w toalecie. Nie wywieraj presji na dziecku, które uczy się korzystać z nocnika. Zmuszanie malucha do czegokolwiek zwykle przynosi więcej szkody niż pożytku.
Przeważnie na początku pojawia się jeden czynnik, który powoduje, że maluch wstrzymuje kupkę. W konsekwencji zaczyna kojarzyć wypróżnianie z bólem. Oddanie twardego stolca jest dla niego nieprzyjemne, więc unika pójścia za potrzebą.
Jeśli nie wdroży się odpowiedniego postępowania, z czasem dojdzie do osłabienia mięśni odbytnicy, a tym samym do zalegania mas kałowych i nawet do ich wyciekania. W wyniku rozciągnięcia odbytnicy dziecko nie będzie bowiem czuło, że powinno zrobić kupkę.
Domowe sposoby na zaparcia dla dwulatka
Jak radzić sobie z zaparciami u maluszka? Przede wszystkim zadbaj o właściwą dietę i odpowiednią podaż płynów.
Dostosuj dietę dziecka
Normy żywienia Instytutu Żywności i Żywienia zalecają dzieciom w wieku 2 lat spożywanie 10g błonnika i przyjmowanie 1250 ml płynów.
Warto proponować maluchowi produkty bogate w błonnik takie jak:
- pieczywo pełnoziarniste,
- brązowy ryż,
- kasze,
- surowe warzywa i owoce,
- otręby,
- suszone śliwki i morele,
- a także orzechy, migdały, pestki dyni czy słonecznika.
Jednocześnie lepiej unikać spożywania produktów, które działają zapierająco, w tym np.:
- białego pieczywa,
- białego ryżu,
- jasnych makaronów,
- kakao,
- dojrzałych bananów,
- czekolady.
Podawaj smykowi wodę do picia
Zachęcaj dziecko do regularnego picia wody, np. w kolorowym kubku albo bidonie, który dziecko sobie samo wybierze. Na początku na pewno będzie trzeba mu przypominać o piciu wody w ciągu dnia, ale z czasem zmieni się to w nawyk.
Dobrze również do codziennego jadłospisu włączyć zupy i koktajle, ponieważ one także są źródłem płynów, a płyny skutecznie zmiękczają stolec.
🔴Wypróbuj przepisy dla dziecka z zaparciami opracowane przez dietetyka.
Zadbaj o ruch w domu i poza domem
Ruch doskonale wpływa na perystaltykę jelit i może pomóc rozwiązać problemy z zaparciami. Dlatego naprawdę warto zadbać o to, żeby maluch jak najczęściej spacerował, biegał za piłką, bawił się na placu zabaw, a w domu tańczył i fikał koziołki.
Co na zaparcia dla dwulatka z apteki? Postaw na naturalne wsparcie jelit
Gdy zmiana diety i nawyków to za mało lub gdy potrzebujesz szybszego i łagodnego wsparcia dla małego brzuszka, sięgnij po sprawdzone i naturalne rozwiązania.
Jednym z nich jest manna z jesionu, a konkretnie zawarty w niej mannitol – naturalny cukier o niezwykłych właściwościach. Mannitol wykazuje właściwości osmotyczne – przyciąga do siebie duże ilości wody, zmiękczając masy kałowe, a tym samym ułatwiając ich przesuwanie w kierunku odbytu.
Mannę z jesionu dla dzieci z zaparciami znajdziesz w suplemencie Physiomanna Baby, który:
- działa osmotycznie, czyli po podaniu doustnym przyciąga wodę do jelit,
- zmiękcza masy kałowe,
- ułatwia wypróżnianie,
- wspiera naturalny rytm wypróżnień.
Dlaczego rodzice wybierają Physiomannę Baby?
Przede wszystkim to suplement na zaparcia odpowiedni dla dwulatków.
Opiera się na naturalnych składnikach, bez barwników i aromatów. Obecny w nim mannitol nie wchłania się z przewodu pokarmowego. Jego działanie ogranicza się do jelit, co zwiększa bezpieczeństwo stosowania. Physiomanna Baby można podawać dzieciom od 1. dnia życia.
Plusem jest też łatwość podania. Suplement ma postać proszku, który rozpuszcza się w mleku, wodzie, soku. Jak smakuje? Naturalnie, słodko, więc maluchy raczej nie powinny stawiać oporu.
Dołączona miarka pozwala łatwo i precyzyjnie odmierzyć potrzebną ilość produktu.
A jeśli chodzi o efekty? Physiomanna Baby łagodnie pomaga wyregulować rytm wypróżnień. Nie powoduje gwałtownego przeczyszczenia ani rozleniwienia jelit. Poznaj opinie rodziców, którzy wybrali Physiomannę dla swoich dzieci🔗
Podsumowanie: co na zaparcia dla dwulatka?
Zaparcia u 2-latków najczęściej mają charakter czynnościowy, to znaczy wynikają z powtarzalnego wstrzymywania oddawania stolca. Zdarza się jednak, że są objawem przewlekłych problemów, np. niedoczynności tarczycy, celiakii czy alergii pokarmowych.
Żeby skutecznie pomóc dziecku z zaparciami zadbaj o:
- odpowiednią ilość błonnika w diecie,
- prawidłowe nawodnienie,
- regularny ruch.
Można również podawać preparaty zawierające mannę z jesionu, jak Physiomanna Baby, które łagodnie wspomagają regulację rytmu wypróżnień.
Problem z kupką?
Twoje dziecko cierpi na zaparcia? Spróbujcie tych ćwiczeń!
Dietetyczka wyjaśnia, jak zmodyfikować dietę dziecka z zaparciami. PORADY i PRZEPISY
Manna z jesionu (Fraxinus ornus) zawiera mannitol, który wspomaga pasaż jelitowy i pomaga przy zapar...
Suszone śliwki można podać dziecku z zaparciami, bo to cenne źródło błonnika. Aby jednak zadziałały...
W aptekach dostępne są różne środki pomocne w leczeniu zaparć u dzieci. Dobierajmy je uwzględniając...
Alergia pokarmowa może powodować biegunki lub zaparcia. Lekarz wyjaśnia, jak rozpoznać, że to jest p...
Bibliografia
1. E. Ehmke vel Emczyńska-Seliga, Problem zaparć u dzieci, https://ncez.pzh.gov.pl/dzieci-i-mlodziez/dzieci-0-3/problem-zaparc-u-dzieci/ [dostęp na: 24.04.2025].
2. B. Wojda, Zaparcia, https://ncez.pzh.gov.pl/choroba-a-dieta/choroby-ukladu-pokarmowego/zaparcia/ [dostęp na: 24.04.2025].
3. J. Sieczkowska i.in , Zaparcie – jedno z najczęstszych zaburzeń defekacji wieku dziecięcego, „Pediatria po Dyplomie”, nr 3 2015.
4. J. Ryżko, A. Olek, A. Stolarczyk, Żywienie w zaparciach stolca u dzieci, „Standardy Medyczne”, 2001, t. 12, nr 3, s. 16–25.