łagodzi objawy alergicznego nieżytu nosa, bezpieczny dla dzieci
wspomaga profilaktykę i leczenie objawów alergicznego nieżytu nosa
dzięki zawartości ektoiny łagodzi objawy alergicznego nieżytu nosa
nie wywołuje skutków ubocznych, nie zawiera konserwantów

To jest wyrób medyczny.

Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.
NAZWA WYROBU MEDYCZNEGO: Ectoclarin. ZASTOSOWANIE: Profilaktyka i leczenie objawów alergicznego nieżytu nosa. PODMIOT PROWADZĄCY REKLAMĘ: Solinea sp. z o.o. PRODUCENT: bitop AG
reklama

Bylica – pochodzenie, występowanie, odmiany

Bylica pochodzi z rodziny astrowatych (Asteraceae). Jest pospolitym gatunkiem rośliny dziko rosnącym w przydrożnych rowach, łąkach, na skrajach lasu i w zaroślach. To wieloletnia bylina, spotykana nie tylko w Polsce, ale także w wielu innych rejonach Europy i w Azji. Znanych jest ponad 400 gatunków bylicy, z czego w naszym kraju najpopularniejsze są:

  • bylica pospolita (Artemisia vulgaris),
  • bylica piołun (Artemisia absinthium),
  • bylica draganek (Artemisia dracunculus).

Bylica pospolita –jest najpopularniejszą odmianą bylicy. Miejsca, gdzie występuje bylica pospolita to zarówno tereny nizinne, jak i podgórskie. Roślina osiąga wysokość do 120 cm. Rozgałęziona łodyga bylicy pospolitej jest lekko zaczerwieniona, pokryta delikatnymi włoskami. Piłkowane liście są ciemnozielone od góry, od spodu natomiast dużo jaśniejsze i pokryte białawym meszkiem. Kwiaty bylicy zebrane w koszyczki mogą być zarówno wzniesione, jak i zwisające. Tworzą wiechy. Bylica pospolita ma charakterystyczny, balsamiczny aromat. Rośnie zazwyczaj w dużych skupiskach. Tam, gdzie występuje, w okresie jej kwitnienia obserwuje się wysokie stężenie pyłku bylicy. Przez to u osób uczulonych może dochodzić do alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i oczu.

Kalendarz pyleń

Bylica piołun – (absynt) Podobnie jak opisywana poprzedniczka, bylica piołun także występuje pospolicie na terenie całego kraju. Rośnie na ugorach, skrajach lasów, poboczach dróg, na łąkach. Znana jest ze swoich leczniczych właściwości, dlatego bywa uprawiana z takim właśnie przeznaczeniem. Jej łodygi i liście – inaczej, niż u bylicy pospolitej – są w całości srebrzyste. Piołun w sprzyjających warunkach również może osiągać wysokość 120 cm. Ta odmiana bylicy ma specyficzny, ziołowy zapach. Roślina jest bogata w olejek eteryczny, w skład którego wchodzi tujon – trujący związek, a także absyntyna odpowiadająca za gorycz. Kwiaty bylicy piołun, zebrane są w kuliste koszyczki. Mają rurkowatą budowę i żółty kolor. Kwitnienie bylicy powoduje wyrzut dużej ilości silnie uczulających pyłków. Szczyt pylenia piołunu przypada na przełom lipca i sierpnia, alergiczne objawy występują więc właśnie w tym okresie.

Bylica draganek – (estragon) popularna roślina, stosowana w kulinariach jako przyprawa – z tego względu bardzo ceniona we Francji. Może osiągać do 120 cm wysokości, rośnie zarówno dziko, jak i w uprawie. Ma prostą łodygę, lancetowate liście i kwiaty zebrane w wiechy. Zaczyna kwitnąć w lipcu, a w sprzyjających warunkach może to trwać aż do października.

Alergia na bylicę – jakie są objawy uczulenia?

Bylica pyli latem, a szczyt intensywności zgodnie z kalendarzem pylenia przypada na drugą połowę lipca i pierwszą połowę sierpnia. Objawy alergii wiosennej można niekiedy pomylić z przeziębieniem czy osłabieniem. Ale w środku lata, kiedy jest ciepło, a temperatury są stabilne – katar, kaszel czy podrażnienie oczu są trudniejsze do połączenia z infekcjami bakteryjnymi i wirusowymi typowymi dla okresu wiosennego. Wystąpienie w okresie letnim objawów charakterystycznych dla pyłkowicy może więc świadczyć o alergii wziewnej na bylicę.

Objawy alergii na pyłki bylicy to: 

  • napadowe kichanie,
  • wodnisty, lejący katar,
  • podrażnienie błony śluzowej nosa,
  • swędzące i zaczerwienione oczy,
  • podrażnienie skóry,
  • napady duszności.

Uwolnij się od uciążliwych objawów alergii
Reklama

Alergia na pyłki bylicy – jakie leczenie alergii zastosować?

Alergia na pyłki bylicy daje objawy, które są charakterystyczne dla większości alergii wziewnych. Leczenie tego typu pyłkowic polega głównie na redukowaniu lub łagodzeniu objawów. Jak sobie pomóc? Co może przynieść ulgę, kiedy objawy alergii są nasilone?

  • Leki przeciwhistaminowe – histamina jest hormonem, organicznym związkiem chemicznym, neuroprzekaźnikiem w ośrodkowym układzie nerwowym. Powstaje z aminokwasu zwanego histydyną. Największe stężenia w organizmie człowieka histamina osiąga w skórze, żołądku i błonie śluzowej nosa. Wyzwala się po kontakcie z alergenem, przyspiesza akcję serca, obniża ciśnienie krwi, powoduje skurcz mięśni gładkich oskrzeli, działa także na przewód pokarmowy. Leki przeciwhistaminowe blokują receptory histaminowe (H1), udaremniając histaminie przyłączanie się do nich. Dzięki temu objawy reakcji alergicznej zostają wyciszone. Leki przeciwhistaminowe można kupić w formie tabletek, syropu, kropli doustnych lub żelu do stosowania na skórę.
  • Działające miejscowo krople do nosa lub krople do oczu – tutaj pomocne będą produkty z ektoiną. Ektoina gromadzi i łączy się z cząsteczkami wody, tworząc ochronną warstwę wodną. Warstwa ta nie tylko zapobiega wnikaniu alergenów, ale również pozwala na skuteczne łagodzenie objawów alergii. Ponadto preparaty na alergię z ektoiną zapewniają intensywne nawilżenie błony śluzowej nosa oraz powierzchni oczu. 
  • Inhalacje z soli fizjologicznej – poprawiają komfort oddychania, oczyszczają drogi oddechowe z alergenów, nawilżają śluzówkę. Mają wysoki profil bezpieczeństwa – mogą korzystać z nich dzieci, młodzież i dorośli, a nawet kobiety w ciąży (zawsze zalecana jest wcześniejsza konsultacja z lekarzem). Najlepsze produkty do inhalacji, które przyczynią się do zmniejszenia objawów alergii wziewnej to izotoniczne roztwory chlorku sodu 0,9% NaCl. Warto sięgać po preparaty do inhalacji z dodatkiem ektoiny. Jej obecność zapewnia intensywne nawilżenie, a tworzenie ochronnej warstwy wodnej zapobiega wnikaniu alergenów do dróg oddechowych.
  • Przemywanie oczu i nosa roztworami soli fizjologicznej – stosuje się w celu usunięcia alergenów z błony śluzowej nosa i powierzchni oczu. Do tego doskonale sprawdzą się ampułki izotonicznego chlorku sodu – 0,9% NaCl, czyli sól fizjologiczna.
  • Immunoterapia alergenowa, czyli odczulanie – w przypadku trudnej do wyciszenia i dającej uporczywe objawy alergii na bylicę lekarz może zalecić odczulanie. Immunoterapia alergenowa jest długofalowym procesem, który polega na wprowadzaniu niewielkich dawek alergenu do organizmu, by stopniowo wytwarzać na niego tolerancję. Osoba uczulona sukcesywnie otrzymuje coraz większe stężenia alergenów, przyzwyczajając w ten sposób organizm. Leczenie alergii w ten sposób może przynieść zarówno bardzo zadowalające, jak i bardzo niewielkie efekty. Wiele zależy od cech osobniczych jednostki, nasilenia alergii, czasu, jaki został poświęcony na odczulanie, a także wielu innych zmiennych, które finalnie odpowiadają za wynik procedury. Odczulanie można rozpocząć u dzieci, które ukończyły 2 rok życia.

Alergia na pyłki bylicy – jak minimalizować objawy?

Bylica pyli latem. To okres, w którym niestety ekspozycja na pyłki jest bardzo duża. Wynika to między innymi z pogody – sucha i wietrzna aura sprzyja rozprzestrzenianiu się pyłków, a jednocześnie letnia pogoda zachęca do przebywania na zewnątrz. Często otwiera się okna, co pozwala alergenom na wnikanie do domów i mieszkań. Nosi się cienkie, przewiewne ubrania z krótkim rękawem, co ułatwia osiadanie alergenów na włosach i skórze. Czy istnieją więc skuteczne sposoby na zminimalizowanie objawów alergii na bylicę? Jaka jest najlepsza profilaktyka alergii wziewnej?

  • Należy otwierać okna wcześnie rano i późnym wieczorem lub po deszczu. Bylica pospolita pyli najmocniej w słoneczne, pogodne i suche dni, dlatego najwięcej pyłków znajduje się w powietrzu w ciągu dnia. Poranki i wieczory charakteryzują się niższym stężeniem alergenów w powietrzu. Warto wietrzyć pomieszczenia również po deszczu, wówczas powietrze jest skutecznie oczyszczone ze wszystkich drobin pyłku.
  • Dobrze jest unikać przebywania w miejscach koszenia traw i chwastów w okresie ich pylenia, by nie narażać się na bezpośrednią ekspozycję na alergen. Ziarna pyłku roślin unoszą się podczas koszenia w dużych ilościach.
  • Jeżeli to możliwe – podróżując samochodem, warto korzystać z klimatyzacji, zamiast uchylać okna. Pędzące auto zbiera przez otwarte szyby mnóstwo alergenów w krótkim czasie.
  • Powinno się ograniczyć suszenie ubrań na zewnątrz – na balkonach i w ogrodach. Alergen bylicy może osiadać na wilgotnym praniu, a po jego wysuszeniu podrażniać skórę osoby uczulonej lub jej drogi oddechowe.
  • W okresie najintensywniejszego pylenia warto po każdym powrocie do domu brać prysznic. Pozwoli to na zmycie alergenów osiadłych na włosach i skórze, dzięki czemu reakcja alergiczna na pyłek bylicy pospolitej będzie mniej dotkliwa.

Alergia na bylicę – reakcje krzyżowe

Alergia krzyżowa może uaktywnić się u każdego alergika w okresach silnego pylenia roślin. Z reakcją krzyżową mamy do czynienia wówczas, gdy białka alergenu wziewnego, na który reaguje osoba uczulona, mają budowę zbliżoną do białek pokarmowych obecnych w poszczególnych produktach spożywczych. Spożycie takiego produktu pochodzenia roślinnego może wywołać alergię krzyżową z alergenem wziewnym, ponieważ organizm nie jest w stanie odróżnić ich białek i odczytuje je tak samo. Alergeny pyłku bylicy mogą dawać objawy alergii krzyżowej w połączeniu z owocami, warzywami i ziołami, takimi jak:

  • seler,
  • marchew,
  • jabłko,
  • rumianek,
  • przyprawy.

Alergia na bylicę a zespół alergii jamy ustnej

Zespół alergii jamy ustnej (Oral Allergy Syndrome – OAS) to schorzenie, za którego powstanie odpowiada reaktywność krzyżowa alergenów. Objawy zespołu OAS ujawniają się, gdy białka alergenu pokarmowego wejdą w interakcję z białkami alergenu wziewnego. Do objawów zespołu alergii jamy ustnej zalicza się:

  • świąd warg,
  • świąd języka,
  • świąd jamy ustnej.

Wybrane rodzaje zespołów OAS:

  • bylica – seler – przyprawy: pierwotne uczulenie wziewne na pyłki bylicy reaguje z selerem, marchwią, pietruszką, nasionami kminku, kopru włoskiego, anyżu, czosnku, cebuli i pora.
  • bylica – słonecznik: alergia pokarmowa na ziarna słonecznika bywa łączona z alergią wziewną na pyłki bylicy.
  • bylica – rumianek: stwierdzona została wysoka reaktywność krzyżowa pomiędzy pyłkiem bylicy a pyłkiem rumianku.

Alergia na bylicę – podsumowanie

Bylica porasta suche rejony klimatu umiarkowanego. Jest niezwykle popularna w Polsce, rośnie na ugorach i podłożach ruderalnych – zmienionych przez człowieka. Bylice należą do gatunków silnie alergizujących. Oprócz objawów alergii wziewnych bylica może wchodzić w reakcje krzyżowe z niektórymi pokarmami. Możliwa jest diagnostyka alergii na bylicę pod kątem włączenia immunoterapii alergenowej. Przeprowadzony pod kontrolą lekarza kontakt z pyłkiem podczas odczulania może z czasem zaowocować uodpornieniem się osoby uczulonej na ten alergen. Terminy pylenia bylicy oscylują wokół przełomu lipca i sierpnia. Wówczas należy zwracać uwagę na objawy zespołu alergii na bylicę i stosować leczenie objawowe.


roztwór do inhalacji, który redukuje stany zapalne dróg oddechowych
chroni i nawilża błonę śluzową dróg oddechowych
rozrzedza gęsty śluz ułatwiając odkrztuszanie
zapobiega objawom alergii wziewnej
synergiczne działanie ektoiny oraz soli morskiej

To jest wyrób medyczny.

Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.
NAZWA WYROBU MEDYCZNEGO: Ectodose. ZASTOSOWANIE: Wspomagająco w leczeniu stanów zapalnych oraz objawów chorób układu odechowego - w astmie alergicznej i niealergiczna, zapaleniu oskrzeli, przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc. PODMIOT PROWADZĄCY REKLAMĘ: Solinea sp. z o.o. PRODUCENT: bitop AG
reklama

Bibliografia:

B. Majkowska-Wojciechowska, Pyłek roślin i alergeny w Polsce, Klinika Immunologii, Reumatologii i Alergii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, 2016

Opracowanie zbiorowe, Interna Szczeklika, Medycyna Praktyczna, s.1194, Kraków 2019

K. Buczyłko, Nie tylko alergeny: bylica (Artemisia L.), NZOZ Centrum Alergologii w Łodzi, 2017

P. Rapiejko, Alergeny pyłku roślin, Medical Education, Wydanie trzecie, Warszawa 2012, s. 33-38.