Prenasol
PRENASOL - DLA KOBIET W CIĄŻY I KARMIĄCYCH PIERSIĄ:
DHA z alg, dwie formy kwasu foliowego
starannie dobrane składniki wspierają prawidłowy rozwój dziecka i dbają o zdrowie mamy
bezpieczne i innowacyjne składniki wysokiej jakości
Suplement diety
Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
reklama

Przyczyny zaparć w ciąży

Odsetek kobiet cierpiących z powodu zaparć w ciąży wynosi nawet 16‑39%. Wzrasta kilkakrotnie w porównaniu z populacją ogólną. Do powstania zaparć przyczyniają się zmniejszona motoryka przewodu pokarmowego, wynikająca ze zwiększonego wydzielania progesteronu i zmniejszonego motyliny, ucisk na jelita powiększającej się macicy, ale również ograniczenie ruchu, obecność powiększających się hemoroidów oraz nadmierna suplementacja wapnia i żelaza. Te dwa składniki, dostarczane do organizmu w zbyt dużej ilości, mogą przyczynić się do powstawania zaparć.

Dowiedz się więcej: Dolegliwości II trymestru ciąży


roztwór doustny do leczenia refluksu żołądkowo-przełykowego
skład oparty na opatentowanej mieszaninie pięciu naturalnych składników
posiada pozytywną opinię Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników

To jest wyrób medyczny.

Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.
NAZWA WYROBU MEDYCZNEGO: Reflu-G. ZASTOSOWANIE: Leczenie objawów refluksu żołądkowo-przełykowego. PODMIOT PROWADZĄCY REKLAMĘ: Solinea sp. z o.o. PRODUCENT: Biofarma
reklama

Diagnostyka zaparć w ciąży

Diagnostykę zwykle ogranicza się do wywiadu zdrowotnego i żywieniowego, badania per rectum oraz wykonania podstawowych badań biochemicznych w celu wykluczenia anemii, niedoczynności tarczycy, cukrzycy, hiperkalcemii (nadmiaru wapnia) lub hipokaliemii (niedoboru potasu). Badania endoskopowe mogą okazać się konieczne w przypadku, gdy zaparciom towarzyszy krwawienie.

Powszechnie zaparciom towarzyszą hemoroidy – dotyczą około 30-40% kobiet ciężarnych. Zazwyczaj pojawiają się w III trymestrze ciąży lub po porodzie. Są one konsekwencją powiększającej się macicy oraz jej ucisku na odbytnicę.

Zmiana stylu życia

Pacjentka, która cierpi na zaparcia musi dokonać zmian w swoim odżywianiu oraz stylu życia. Do głównych zaleceń zaliczamy zwiększenie podaży błonnika, picie odpowiedniej ilości płynów oraz zwiększenie aktywności fizycznej.

sok i muesli źródła błonnika pokarmowego

Błonnik pokarmowy

Niezwykle ważny składnik diety każdego człowieka, a w szczególności kobiet w ciąży. Błonnik nierozpuszczalny pozytywnie wpływa na zwiększenie masy stolca, a co za tym idzie przyczynia się do regularności wypróżniania. Jego podaż istotnie wpływa na zmniejszenie dolegliwości związanych z zaparciami. Zaleca się spożywanie od 20 do 40 g błonnika na dobę. Źródłem błonnika pokarmowego są:

  • produkty zbożowe (np. grube kasze, pieczywo razowe, płatki owsiane), 
  • warzywa (np. marchew, brokuły, seler) i owoce (np. jabłka, pomarańcze, brzoskwinie), 
  • nasiona roślin strączkowych bez łusek, 
  • orzechy i nasiona.

 Ilość błonnika w diecie możemy również zwiększyć poprzez:

  • zamianę produktów z pszennej mąki na produkty pełnoziarniste,
  • jedzenie owoców ze skórką zamiast obranych,
  • spożywanie większej ilości nasion roślin strączkowych (ciecierzycy, soczewicy), np. zamiast obiadowej porcji mięsa,
  • smarowanie pieczywa pastą warzywną/strączkową zamiast masłem,
  • zamianę soków owocowych na zjedzenie owocu w całości,
  • zamianę słodyczy na porcję orzechów i nasion.

Odpowiednia ilość płynów

Prawidłowe nawodnienie ciężarnej pozwala na redukcję uciążliwych dolegliwości związanych z ciążą takich jak poranne nudności, wymioty, ale również zaparcia. Zaleca się podaż minimum 2,3 litra wody pochodzącej z napojów i produktów spożywczych. Zwiększenie ilości wody w diecie

szklanka wody

Aktywność fizyczna

Podjęcie umiarkowanej aktywności fizycznej już w II trymestrze ciąży wystarczająco przygotowuje organizm do porodu oraz zmniejsza ryzyko późniejszych powikłań. Wydolność organizmu podczas ciąży nie ulega zmianie, można nawet zauważyć jej wzrost między 25. a 32 tygodniem ciąży. W czasie ciąży masa ciała kobiety zwiększa się o około 20%, co prowadzi do wzrostu wydatku energetycznego podczas wysiłku i skutkuje szybszą męczliwością mięśni. Liczne badania naukowe dowodzą, że gimnastyka w ciąży i unikanie siedzącego trybu życia pozytywnie wpływają na poprawę funkcji podstawowych układów organizmu kobiety, w tym przewodu pokarmowego. Przed rozpoczęciem aktywności fizycznej należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem prowadzącym ciążę.

Zaparcia w ciąży – podsumowanie

Podsumowując, zmiany motoryki przewodu pokarmowego podczas ciąży wynikają z fizjologii organizmu człowieka i z potrzeby kompensacji zaburzeń równowagi i stabilności w okresie ciąży. W związku z tym ciąża nie powinna być traktowana jako choroba, lecz jako wyjątkowy czas w życiu kobiety. Należy w nim zwracać szczególną uwagę zarówno na rozwój płodu, dietę, styl życia, jak i na odpowiednią opiekę nad ciałem kobiety.

Może zainteresować Cię także: 6 pytań do położnej – witaminy dla kobiet w ciąży 


Dla Ciebie i Twojego dziecka
Reklama


Hoogerwerf W.: Postępowanie w chorobach przewodu pokarmowego i wątroby w ciąży. W: Yamada T. (red.): Postępy w gastroenterologii. Tom 2, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2006; 556‑574.

Waluga M., Hartleb M.: Rozpoznawanie i leczenie chorób gastroenterologicznych w ciąży. Prz. Gastroenterol. 2009; 4: 61‑70.

Krawczyńska A., Pawlik M., Rydzewska G.: Leczenie chorób przewodu pokarmowego w ciąży. Terapia 2011; (5): 6‑13.

Jarosz M., Rychlik E., Stoś K., Charzewska J.: Tabele zbiorcze. W: Normy żywienia dla populacji Polski i ich zastosowanie. Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny, Warszawa 2020; 459.

Wendołowicz A., Stefańska E., Ostrowska L.: Żywienie kobiet w okresie ciąży. Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu 2014; 20(3).

Tylec-Osóbka T., Wojtuń S., Gil J.: Podstawowe zasady postępowania w przebiegu chorób układu pokarmowego u kobiet w ciąży. Pediatria i Medycyna Rodzinna 2012; 8(4), 315–323.