To jest wyrób medyczny.
Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.Rola ojca we współczesnym świecie
Przez lata rola ojca była rozumiana stereotypowo. Ojciec był głową rodziny. Osobą, która pracuje zawodowo i decyduje w sprawach dotyczących domowników. Okazywanie emocjonalnego zaangażowania w wychowanie dzieci było rzadkością. Mężczyzna wycofywał się z ról opiekuńczych, wychowawczych. Jeśli podejmował zabawę z dzieckiem, to zwykle wtedy, kiedy to on miał na to ochotę.
Niedostępność emocjonalna, brak ciepła, uwagi i zrozumienia wywarła wpływ na wiele pokoleń mężczyzn.
Współcześnie rola ojca bardzo się zmienia. Wielu mężczyzn zaczyna rozumieć, że ich wpływ na życie dzieci jest ogromny, że to ile poświęcają im czasu, uwagi oraz zaangażowania w trakcie codziennych zajęć w ogromnym stopniu przekłada się nie tylko na relację ojciec-dziecko, ale również kształtuje u syna poczucie własnej wartości, sprawczości, umiejętności nawiązywania relacji z rówieśnikami.
Więź dziecka z ojcem oddziałuje na postępy w nauce szkolnej, karierę zawodową czy sposób wchodzenia w relacje romantyczne. Relacja ojca i syna jest dla dziecka kluczowa w kształtowaniu męskiej tożsamości, ponieważ dla małego chłopca jest pierwszym i najważniejszym modelem.
Dowiedz się więcej: Wypalenie rodzicielskie – czym jest i jak sobie z nim radzić?
Ojciec i syn – jak tworzy się relacja?
Mały chłopiec bardzo uważnie obserwuje ojca, naśladuje jego zachowania, stara się uzyskać jego aprobatę, zasłużyć na uznanie. Kiedy widzi mężczyznę zaangażowanego w obowiązki domowe, życzliwego wobec innych ludzi, uważnego na partnerkę – bardzo pozytywnie procentuje to przez kolejne lata życia dziecka. Ojciec może pokazać dziecku, jak odważnie iść przez życie, eksplorować i poznawać świat, odkrywać nowe rzeczy, podejmować kolejne aktywności i próbować nowości. Dzięki spokojnej, opanowanej i odważnej postawie ojciec, daje swoim dzieciom komunikat, że nie trzeba się bać świata, że można sobie z nim radzić.
Zaangażowana postawa ojca od pierwszych dni pomaga mu nawiązać relację z synem, odciąża matkę dziecka, a z drugiej strony pozwala dziecku szybciej osiągać autonomię. W relacji z ojcem chłopiec uczy się nie tylko „jak być mężczyzną”, ale również, jak cenić siebie i innych, jak zachowywać się w trudnych sytuacjach, jak regulować poziom agresji. Dzięki obserwacji wzorca męskiego chłopiec indywidualizuje się i wykształca własną tożsamość, zaczyna postrzegać siebie, jako przedstawiciela płci męskiej.
Ojciec, który proponuje ciekawe, nietypowe zabawy, siłowanki, odkrywanie świata, jest dla dziecka atrakcyjnym partnerem. Zabawy z ojcem są inne niż z matką, często bardziej niekonwencjonalne, mniej przewidywalne, co wprowadza do życia dziecka spontaniczność, pozytywne emocje oraz zacieśnia relację ojciec-syn.
Relacja ojciec-syn może być też trudna, szczególnie kiedy ojciec stawia dziecku bardzo wysokie wymagania, kiedy nie dostrzega potencjału dziecka, a projektuje na niego własne marzenia i aspiracje. W takiej sytuacji chłopiec może chcieć zasłużyć na aprobatę ojca, podporządkowuje się jego oczekiwaniom, spełnia jego marzenia, jednocześnie ukrywa złość i smutek z powodu braku akceptacji prawdziwego siebie.
Z drugiej strony dorastający chłopiec, który ciągle jest poddawany krytyce lub nadmiernym wymaganiom, może się zbuntować, odrzucać wszystko, co ojciec proponuje. Negacja i bunt są formą obrony autonomii przez dziecko. Brak aprobaty, rozczarowanie rodzicem, poczucie nieadekwatności, może rodzić ogromny smutek, z którym chłopiec radzi sobie poprzez zachowania destrukcyjne czy agresywne.
Obecny a nieobecny ojciec
Kluczowa w relacji ojciec-syn jest obecność rodzica. Współcześnie mężczyźni bardziej angażują się w życie rodzinne i wychowanie dzieci, jednak obecność fizyczna nie zawsze przekłada się na emocjonalne zaangażowanie. Zdawkowa uwaga, pochłonięcie wirtualnym światem, zaangażowanie w hobby, robienie kariery, może powodować, że ojciec teoretycznie spędza czas z synem, ponieważ siedzi w tym samym pokoju lub jest obecny na placu zabaw, jednak myślami i zaangażowaniem jest w całkowicie gdzie indziej.
Dzieci bardzo dobrze wyczuwają, czy dorosły rzeczywiście chce i w pełni uczestniczy w zabawie, rozmowie czy wspólnych działaniach z nimi. Mimo że ojciec jest obecny, dziecko może czuć się nieważne, pomijane, odrzucane, ponieważ w rzeczywistości uwaga opiekuna jest w innym miejscu. Takie zachowanie ze strony dorosłego mężczyzny może powodować u syna nasilenie zachowań nieodpowiednich, które ściągają uwagę ojca. Dla dziecka ważniejsza jest sama uwaga rodzica, jego uważne spojrzenie, nawet jeśli zwiastuje dezaprobatę w stosunku do zachowania dziecka.
Fizyczna nieobecność rodzica może być bardzo destrukcyjna dla więzi ojca z dziećmi. Brak ojca wydaje się najbardziej dotkliwy przy różnorodnych okazjach, ważnych momentach w życiu dziecka.
Dla dorastającego nastolatka obecny i zaangażowany ojciec jest oparciem, czymś stałym, na czym dziecko może się oprzeć, kiedy napotyka problemy. Rodzaj więzi między dzieckiem a ojcem, wpływa na jakość i umiejętność podejmowania kontaktów z innymi ludźmi przez młodego chłopaka. Brak aprobaty ojca, jego miłości oraz uwagi, może skutkować trudnościami w relacjach interpersonalnych, poczuciu niepewności, nieśmiałości, a także zachwianiu poczuciem własnej wartości. Pewność siebie, asertywność oraz kompetencje społeczne są bardzo mocno zależne od tego jak kształtuje się relacja ojca z synem.
Jak budować lepszą relację ojciec-syn?
Zaangażowanie od pierwszych chwil
Skorzystanie z urlopu tacierzyńskiego, bycie obecnym i zaangażowanym ojcem od chwili narodzin pomaga budować bliską relację między ojcem a synem. Zmienianie pieluch, karmienie, wychodzenie na spacery pomaga poznawać dziecko, jego potrzeby oraz uczyć się bycia ojcem. Kontakt w pierwszych tygodniach i miesiącach pozwala na odczuwanie silniejszej i bliższej więzi z dzieckiem oraz osadzenie się i sprawdzenie w roli ojca.
Okazywanie bezwarunkowej miłości
Akceptowanie i kochanie syna, takiego, jaki jest, to jeden z największych darów, jakie ojciec może ofiarować swojemu dziecku. Dostrzeganie dziecka, uważnianie jego uczuć, akceptowanie jego osoby, bez względu na wszystko pomaga synowi zbudować własną tożsamość i stabilne poczucie własnej wartości. Bezwarunkowa miłość, to nie znaczy brak granic ani konsekwencji, to przyjęcie dziecka takie, jakie jest, przy jednoczesnym wspieraniu go w modyfikowaniu zachowań oraz uczenia się, że pewne działania i zachowania nie będą akceptowane.
Przyznawanie się do błędów
Rodzice popełniają błędy, mylą się i czasami zachowują nieodpowiednio. W takich sytuacjach najważniejsze jest to, aby umieć przeprosić i spróbować naprawić sytuację, przyznać się, do tego, że coś zrobiliśmy źle i wziąć za siebie odpowiedzialność. Taką postawą pokazujemy dziecku, że przyznawanie się do błędów jest ważne, że można się mylić, że dobrą drogą jest uznanie krzywdy drugiej strony i podejście do naprawienia sytuacji. Dziecko uczy się, że rodzic bierze odpowiedzialność za swoje zachowanie, a tym samym, ono w przyszłości, też będzie to potrafiło. Przepraszanie dziecka nie jest słabością, jest aktem odwagi i dojrzałości, który procentuje w przyszłości.
Spędzaniu czasu z dzieckiem, tak jak ono tego chce
Czasami, jako rodzice mamy plan na to, co będą robić i lubić dzieci. Chcemy, aby bawiły się określonymi zabawkami, w odpowiedni sposób. Jednak ciągłe narzucanie swojej woli, wymuszanie na synu określonego działania, podważa jego autonomię, zmniejsza kreatywność i wiarę w siebie. Pozwólmy wybierać, decydować (w takim obszarze, jaki jest dla nas dopuszczalny), zachęcajmy do eksperymentowania i angażujmy się w zabawy, które proponuje dziecko. Kiedy ojciec jest autentycznie obecny i zaangażowany, daje sygnał dziecku, że on sam i to, co chce robić dziecko, jest ważne.
Przyzwalanie na wyrażanie emocji
Ojciec, który sam uznaje i wyraża swoje emocje, jest dla dziecka bezcennym przykładem. Kiedy dorosły mówi o swoim smutku, lęku, wstydzie, pokazuje jak sobie z nimi radzić, mały chłopiec dostaje przekaz, że ma prawo przeżywać różne emocje i je wyrażać. Ojciec daje sygnał, że akceptuje syna bez względu na to, czego doświadcza, że jest obok, jest oparciem. Czułość i bliskość nie jest zarezerwowana jedynie dla relacji matka – syn, ojcowska czułość może być inna, wyrażana w inny sposób, jednak jest równie ważna.
Bycie towarzyszem, nie dyktatorem
Kiedy syn dorasta, potrzebuje coraz więcej autonomii, przestrzeni na swoje pomysły, swój styl życia. Ojciec, który nakazuje, zakazuje i narzuca swoją wolę, może stać się wrogiem dziecka. Mady ojciec towarzyszy, wspiera, daje okazje do testowania, jednak nie narzuca rozwiązań. Rywalizacja ojca z synem może być dla jednego i drugiego trudna, uznanie dorosłości i dojrzałości dziecka, tego, że się zmienia, że staje się silniejszy, sprawniejszy może być trudne dla dojrzałego mężczyzny. Ale to właśnie w takich momentach młody chłopak potrzebuje uznania ojca, jego aprobaty. Mądry ojciec uznaje „zmianę warty”, wie, że może służyć synowi w inny sposób niż do tej pory, a ich relacja może stać się coraz bardziej partnerska.
Przeczytaj także: Rola matki i ojca w życiu dziecka
Wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego.
Na wzmocnienie odporności. Uzupełnia codzienną dietę w starannie dobrane, naturalne składniki, takie...
Wspiera pamięć i koncentrację, usprawnia procesy uczenia się.
Naturalne składniki wspomagające pracę układu odpornościowego.
Naturalne składniki wspomagające pracę układu odpornościowego.
Pierwszy preparat z fukoidanem, który wspomaga pracę zatok.
Kompleksowe wsparcie prawidłowego rozwoju.
Spray usuwający złogi woskowiny usznej.
W okresie przejściowego osłabienia, do regeneracji po infekcjach.
Woda morska z ektoiną. Ochrona przed wnikaniem wirusów.
Leśniewska G. i in. Ewaluacja roli ojca w procesie wychowania syna i jej wpływ na ich wzajemne relacje. Edukacja Humanistyczna, Szczecin, 2021, 1 (44), s. 105-114
Senko T. Analiza porównawcza relacji ojca i syna oraz ich zachowań osobowościowych. Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy, 2015, 14 (1), s. 71-89